საქართველოს კათოლიკური მისიების პროსოპოგრაფიული ბაზა

ზოგადი ინფორმაცია

აღწერა

კავშირი ადგილთან

• დაკავშირებული ფაქტოიდები 551

• 2000 წელს ილია ტაბაღუამ თბილისში ვაჟა ჩოჩიას რედაქტორობით წიგნი „ევროპული ცნობები ერეკლე II-ის შესახებ“ გამოსცა.

  2

• მე-17 საუკუნის სამოცდაათიან წლებში ფრანგმა მოგზაურმა ჟან შარდენმა გზად საქართველოში გაიარა. ქართლის მეფე ვახტანგ მეხუთე შაჰნავაზმა შარდენის თბილისში მისვლა რომ გაიგო, რომაელი მისიონერები, კაპუციონები, მიუგზავნა და თავისთან იხმო ევროპის ამბის შესატყობად.

  2

• მე-17 საუკუნის სამოცდაათიან წლებში ვახტანგ მეხუთე შაჰნავაზმა განაცხადა, რომ თუ ევროპელები დაბანაკდნენ საქართველოში, არ გადაახდევინებდნენ გადასახადებს და ისარგებლებდნენ ყველანაირი უპირატესობთ. ევროპელები ინდოეთში წასასვლელად და წამოსასვლელად ვერ ნახავდნენ საქართველოზე უკეთეს გზას. 

  1

• 1762 წელს ქართლის მეფე თეიმურაზ II გარდაიცვალა.  

  1

• 1754 წელს შარლ დე პესონელი თავის წიგნში „მოთხრობა ახლანდელ არეულობებზე სპარსეთსა და საქართველოში“ წერდა, რომ 1753 წლის გაზაფხულზე თბილისში ლეკებთან ომისთვის ემზადებოდნენ და მათ შესაკავებლად ერეკლე II-მ გორში ბარიერები გააკეთა.

  2

• 1754 წელს შარლ დე პესონელი თავის წიგნში „მოთხრობა ახლანდელ არეულობებზე სპარსეთსა და საქართველოში“ წერდა, რომ 1752 წლის მარტში ერეკლე II-მ თბილისში ლეკებთან ბრძოლის შესახებ თათბირი გამართა. კრების გადაწყვეტილებით ერეკლე ლეკებთან საომრად 12 000 კაცით განჯისკენ წავიდოდა, თეიმურაზ II კი 6 000 კაცით დედაქალაქს დაიცავდა.

  2

• 1754 წელს შარლ დე პესონელი თავის წიგნში „მოთხრობა ახლანდელ არეულობებზე სპარსეთსა და საქართველოში“ წერდა, რომ 1752 წელს ბორჩალოელებმა ერეკლე II-ს ერთგულება შეჰფიცეს და ამის დასამტკიცებლად 40 ოჯახი ჩამოიყვანეს მძევლად.

  2

• 1768 წლის ივლისში იმერეთიდან ყიზლიარში დაბრუნებულმა არქიმანდრიტ გრიგოლის თანმხლებმა სასულიერო პირმა კომენდანტს უამბო, რომ იმერეთში მისვლამდე ლეკების თავდასხმის საშიშროების გამო 2 თვე თბილისში, ერეკლე მეფის კარზე, დარჩნენ და 3 იანვარს ერეკლე მეფის გამცილებლებთან ერთად გააგრძელეს გზა, დანიშნულების ადგილზე 15 იანვარს ჩავიდნენ.

  2

• 2000 წელს ილია ტაბაღუა თავის წიგნში „ევროპული ცნობები ერეკლე II-ის შესახებ“ წერდა, რომ ფაქტობრივი შეცდომები ერეკლე II-ის შესახებ XVIII საუკუნის პორტუგალიურ წყაროებში იმით აიხსნება, რომ ევროპაში ერთმანეთში ერეოდათ ერეკლე II-ის ფართოდ რეკლამირებული გეგმები და რეალური სინამდვილე.

  2

• 2000 წელს ილია ტაბაღუა თავის წიგნში „ევროპული ცნობები ერეკლე II-ის შესახებ“ წერდა, რომ ერეკლე II-ის შესახებ ლისაბონში გამოსულ გოტჰოლდ ეფრაიმ ლესინგის ბროშურაში საქართველო კათოლიკურ ქვეყნადაა მოხსენიებული, რადგან ავტორს სურდა ევროპა საქართველოთი დაეინტერესებინა.

  3

• XVIII ს-ის 50-60 წლებში მუშავდებოდა „არარატის გარშემო მცხოვრებ ქრისტიანთა“ გამოხსნის, თურქებისაგან ტრაპიზონის განთავისუფლების, სომხური სახელმწიფოს აღდგენის და სხვა გეგმები. ერეკლე II-ის ამ გეგმების შესახებ იცოდნენ ევროპაში, პარალელურად ევროპამდე აღწევდა გადაჭარბებული ცნობები მისი წარმატების შესახებ. ასეთ ცნობებს შეცდომაში შეჰყავდა ევროპის საზოგადოება და იბეჭდებოდა მცდარი ინფორმაცია ერეკლე მეფეზე.

  1

• 1780 წლის 17 აპრილს აღმოსავლეთში მოგზაურმა, ვენიდან დედოფლის წყრომის გამო ლტოლვილმა, ჟან კოპარიმ თბილისიდან უნგრეთში თავის მეგობარ ქალბატონს წერილი მისწერა, რომელშიც უამბო,თუ რა გადახდა თავს და როგორ მოხვდა თბილისში. კოპარი მეგობარს სთხოვდა, სახელმწიფოსგან შინ დაბრუნების ნებართვისა და დასაბრუნებელი თანხის მიღებაში დახმარებოდა.

  1

• 1778 წლის 25 აგვისტოს ყაჩაღებისგან გამოქცეული მოგზაური ჟან კოპარი და მისი მსახური თბილისში ღარიბ გზისპირა სასტუმროში მივიდნენ.

  1

• 1778 წლის 26 აგვისტოს მოგზაური ჟან კოპარი თბილისში მყოფი მისიონერების მეთაურთან მივიდა, უამბო მისი დაყაჩაღების ამბავი და დახმარება სთხოვა. მისიონერმა ნახევარ თუმნად საავადმყოფოსთან ახლოს ბინა უშოვა კოპარის და ერთი თვის საკვებითაც უზრუნველყო, იმ პირობით, რომ ოჯახიდან დახმარების მიღების შემდეგ გაწეულ ხარჯს აუნაზღაურებდა.

  1

• 1780 წლის 17 აპრილს ჟან კოპარმა თბილისიდან უნგრეთში თავის მეგობარ ქალბატონს მისწერა, რომ განთქმული მეფე ერეკლეს რეზიდენციაში კი იმყოფებოდა, მაგრამ ძალიან მოწყენილი იყო, რადგან ქართველი ხალხი უხეშ შესახედაობასთან ერთად სიტყვაძუნწიც იყო.

  1

• 1780 წლის 17 აპრილს ჟან კოპარი თბილისიდან უნგრეთში თავის მეგობარ ქალბატონს სწერდა, რომ ქერიმ ხანის გარდაცვალების შემდეგ თურქეთი ისეთ მდგომარეობაში იყო, რომ ევროპის რომელიმე უფლისწული მცირე ჯარითა და კარგი არტილერიით იოლად აიღებდა მთელ ქვეყანას.

  2

• 1976 წელს თბილისში ბეჟან გიორგაძის თარგმნილი დონ კრისტოფორო დე კასტელის „ცნობები და ალბომი საქართველოს შესახებ“ გამოიცა.

  2

• 1628-1654 წლებში საქართველოში მოღვაწე კრისტოფორო დე კასტელის ნახატები გამოიყენეს დ. ალენმა და დ. ლენგმა XVII საუკუნის საქართველოს ისტორიის კვლევა-ძიების საილუსტრაციოდ.

  3

• 1628-1654 წლებში საქართველოში მოღვაწე კრისტოფორო დე კასტელის ნახატებში ასახულია იმ პერიოდის დასავლეთ საქართველოს ხედები, ქალაქები, სოფლები, სასახლეები, გლეხთა კარ-მიდამოები, ეკლესიები, სამხედრო და სამეურნეო იარაღები.

  1

• 1708 წელს კაპუცინელმა მისიონერმა ფრა რეჯინალდო და ლენტინემ კარდიანელბს მოახსენა, რომ თბილისში ქართველები და სომხები საშინლად დევნიდნენ კათოლიკეებს. 

  1

• 1708 წელს კაპუცინელმა მისიონერმა ფრა რეჯინალდო და ლენტინემ კარდიანელბს მოახსენა, რომ კათილოკეების დევნის მიზეზი თბილისში ვახტანგ VI იყო, რომელიც სომხებმა გადაიბირეს და მხოლოდ საკუთარი პოლიტიკური ინტერესებით ხელმძღვანელობდა.

  2

• 1628-1654 წლებში საქართველოში მოღვაწე კრისტოფორო დე კასტელის ჩანახატებში საბერძნეთის პატრიარქი ნიკიფორე კუდიანი, რქიანი სატანას სახით ცხენზეა ამხედრებული, რომელსაც ყელზე ჯაჭვით მეფესთან მიათრევენ.

  2

• 1700 წელს სილიბისტრე პანიქალელი თბილისში კათოლიკე მისიონერი იყო.

  1

• 1700 წლის 20 მარტს პატრი სილიბისტრე პანიქალელი თბილისიდან რომში გაგზავნილ წერილში საქართველოში სომხების მიერ მისიონერების შევიწროებაზე საუბრობს.

  1

• 1700 წლის 20 მარტს პატრი სილიბისტრე პანიქალელის მიერ რომში გაგზავნილი წერილიდან ვიგებთ, რომ დევნილობა, რომელიც წელიწადი და რამდენიმე თვე გრძელდებოდა, ანჩირის ეპისკოპოსის შემწეობით დასრულდა.

  1

• 1700 წლის 20 მარტს პატრი სილიბისტრე პანიქალელი რომში გაგზავნილ წერილში აღნიშნავს, რომ დიდი მარხვის დროს თბილისში იყო ვართაპეტი, რომელიც წინათ მისიონერებს დევნიდა. ვარტაპეტმა მთელი ქალაქი გადაიბირა და მოსახლეობა მისიონერების წინააღმდეგ განაწყო, იგი ყოველ კვირას სხვადასხვა ეკლესიაში ქადაგებდა.

  1

• 1700 წლის 20 მარტს პატრი სილიბისტრე პანიქალელი რომში გაგზავნილ წერილში აღნიშნავს, რომ დიდი მარხვის დროს თბილსში მყოფი ვარტაპეტის ქადაგება მისსა და პაპის წინააღმდეგ იყო მიმართული. ვართაპეტი სწყევლიდა და აჩვენედა მათ.

  1

• 1700 წლის 20 მარტს პატრი სილიბისტრე პანიქალელი რომში გაგზავნილ წერილში აღნიშნავს, რომ თბილისში მყოფი ვართაპეტი მოსახლეობას კათოლიკების წინააღმდეგ აქეზებდა.

  1

• 1700 წლის 20 მარტს პატრი სილიბისტრე პანიქალელი რომში გაგზავნილ წერილში აღნიშნავს, რომ თბილისში მყოფმა ვართაპეტმა ბავშვებს ქუჩა-ქუჩა სიარული და პაპისა და პატრების წყევლა დაავალა.

  1

• 1700 წლის 20 მარტს პატრი სილიბისტრე პანიქალელი რომში გაგზავნილ წერილში აღნიშნავს, რომ საჭირო იყო თბილისში სხვა ელჩის გამოგზავნა პაპისა და იმპერატორის მკაცრი წერილებით, წინააღმდეგ შემთხვევაში, თბილისში მყოფი კათოლიკეები რთულ მდგომარეობაში აღმოჩნდებოდნენ.

  1

• 1700 წლის 20 მარტს პატრი სილიბისტრე პანიქალელი რომში გაგზავნილ წერილში აღნიშნავს, რომ ქართველ მთავრებს ფული ენატრებოდათ, საქართველოში კი ფული რთულად იშოვებოდა.

  1

• 1715 წელს კაპუცინელი ანჯელო პოპელი სულხან-საბა ორბელიანს ჩამოუყვანია საქართველოში.

  2

• 1734 წელს წელს ქრისტეფორე თუმანიშვილმა ეპისკოპოსის წოდება მიიღო.

  1

• 1721 წლამდე ეპისკოპოს ქრისტეფორეს მიწერ-მოწერა ჰქონდა პაპ კლემენტე XI-სთან, რომელიც შეჰპირდა, რომ ქართველებისთვის რომში თავშესაფარს დააარსებდა.

  2

• 1702 წელს იოსებ აბელალომანი თბილისიდან რომში მისიონერებმა სასწავლებლად გაგზავნეს.

  1

• 1702 წელს თბილისიდან რომში სასწავლებლად გაგზავნილი იოსებ აბელალომანი პროპაგანდის კოლეგიაში ადგილის გამოჩენამდე მონთეფიასკონის სემინარიაში გაუშვეს სასწავლებლად.

  1

• 1703 წლის 11 ოქტომბერს 16 წლის თბილისელმა იოსებ აბელალომანმა რომში პროპაგანდაში დაიწყო სწავლა, ფილოსოფიის შესწავლის შემდეგ ერთი წელი საღვთისმეტყველო საგნის შესწავლას დაუთმო.

  1

• 1702 წელს თბილისიდან რომში სასწავლებლად გაგზავნილმა იოსებ აბელალომანმა ოჯახური პრობლემების გამო სწავლა ვეღარ დაასრულა და 1709 წელს საქართველოში დაბრუნდა.

  1

• 1709 წლის 15 აგვისტოს სულხან-საბა ორბელიანი რომის პაპთან მიწერილ წერილში მტრისგან მიყენებულ გაჭირვებაზე საუბრობს. ამ გაჭირვებაში სომეხი ისრაელორის დაწყებული კათოლიკების დევნა იგულისხმებოდა.

  3

• 1687 წელს ლივორნელი პატრი იოსები რომში გაგზავნილ წერილში ახლად გაკათოლიკებულთა სახელებს წერს და მათ შორის მთავრის მინისტრის შვილს სულხანს (ორბელიანს) იხსენიებს.

  1

• 1707 წელს გიორგი მეფის ძმის შვილებმა დომენტი კათალიკოსმა და ქაიხოსრომ რომის პაპს მისწერეს, რომ კათოლიკური სარწმუნოების მიღება სურდათ.

  4

• 1708 წლის 13 აგვისტოს საქართველოს პატრარქმა დომენტიმ და მისმა ძმამ, ისპაჰანის მსაჯულმა, ხოსრო მირზამ რომის პაპთან გაგზავნილი წერილი პატრი ბასილს დააწერინეს.

  4

• 1708 წელს პატრი ბასილი თბილისში მისიონერი იყო.

  1

• 1708 წლის 13 აგვისტოს საქართველოს პატრიარქმა დომენტიმ რომის პაპს მისწერა, რომ სურდა, დამორჩილებოდა პაპს, რომელსაც სცნობდა ეკლესიის თავად და იესო ქრისტეს მონაცვლედ.

  2

• 1708 წლის 13 აგვისტოს საქართველოს პატრიარქმა დომენტიმ რომის პაპს მისწერა, რომ სპარსეთის მეფე აიძულებდა სარწმუნოების შეცვლას, მაგრამ თავად წინააღმდეგი იყო. იგი ცდილობდა გამოიპარვას და რომში მისვლას, რათა პაპის წინაშე ეღიარებინა კათოლიკე სარწმუნოება.

  2

• 1708 წლის 13 აგვისტოს ხოსრო მირზამ რომის პაპს მისწერა, რომ პატრი ბასილის შემწეობით უარყო მაჰმადიანობა, ასევე საქართველოს ეკლესიის სარწმუნოება და მიიღო კათოლიკობა. მისი თქმით, ხელიც მოწერილი ჰქონდა რომიდან გაგზავნილ სარწმუნოების სიმბოლოზე.

  3

• 1708 წლის 13 აგვისტოს ხოსრო მირზა რომის პაპთან მიწერილ წერილში აღნიშნავს, რომ საქართველოში დასახლების შემდეგ ერთი თავადის ქალი შეირთო ცოლად, მაგრამ მასთან ცოლქმრული კვშირი არ ჰქონდა. მან გათათრების შემდეგ მრავალი ცოლი მოიყვანა, ხოლო როდესაც ისევ მიიღო წმინდა სარწმუნოება, ამ ქალებიდან ერთი აირჩია ცოლად და მასთან შვილებიც შეეძინა.

  2

• 1708 წლის 13 აგვისტოს ხოსრო მირზამ რომის პაპს წერილის საშუალებით სთხოვა, ეუწყებინა, რომ თუ მივიდოდა რომში თავის შესაფარებლად, თავშესაფარს მისცემდა თუ არა.

  2

• 1711 წლის 24 იანვარს პროპაგანდამ დომენტი IV-ს რომის პაპის პასუხი მისწერა.

  2

• 1711 წლის 24 იანვარს პროპაგანდამ საქართველოს პატრიარქს, დომენტის, მისწერა, რომ რომის პაპს გაეხარდა მისი სურვილი კათოლიკობის მიღების შესახებ და წერილთან ერთად გაუგზავნა კათოლიკური სარწმუნოების სიმბოლო, რომელზეც ხელი უნდა მოეწერა.

  2

• 1711 წლის 24 იანვარს პროპაგანდის მიერ დომენტისთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნული იყო, რომ კათოლიკური სარწმუნოების მიღების შემდეგ, პატრიარქს სხვებისთვისაც უნდა ესწავლებინა სამოციქულო საყდრის მოძღვრება.

  1

• 1711 წლის 24 იანვარს პროპაგანდის მიერ დომეტი IV-თან გაგზავნილ წერილში აღნიშნული იყო, რომ თუ დევნილობის გამო პატრიარქი თავის მხარეში ვერ შეძლებდა უსაფრთხოდ ყოფნას, ყველა სხვა ეპისკოპოსის მსგავსად რომის პაპი მასაც სიყვარულით მიიღებდა.

  2

• 1711 წლის 24 იანვარს პროპაგანდამ ხოსრო მირზას საპასუხო წერილი დაუბრუნა.

  1

• 1711 წლის 24 იანვარს პროპაგანდის მიერ ხოსრო მირზასთან გაგზავნილ საპასუხო წერილში აღნიშნულია, რომ რომის პაპს გაეხარდა, მის მიერ კათოლიკობის მიღების შესახებ რომ გაიგო და თავისი გადაწყვეტილების მტკიცედ დაცვა ურჩია.

  2

• 1711 წლის 24 იანვარს პროპაგანდის მიერ ხოსრო მირზასთან გაგზავნილ საპასუხო წერილში აღნიშნულია, რომის პაპი ყველაფრის ნებას აძლევდა მას, რაც კათოლიკურ სარწმუნოებას არ ეწინააღმდეგებოდა.

  2

• 1711 წლის 24 იანვარს პროპაგანდის მიერ ხოსრო მირზასთან გაგზავნილ საპასუხო წერილში აღნიშნული იყო, რომ საქართველოში მყოფი მისიონერი პატრები ასწავლიდნენ რაც ნებადართული ან აკრძალული იყო კათოლიკესთვის.

  1

• 1711 წლის 24 იანვარს პროპაგანდის მიერ ხოსრო მირზასთან გაგზავნილ საპასუხო წერილში აღნიშნულია, რომ რომის პაპმა მამობრივი მზრუნველობისა და სიყვარულის ნიშნად გამოუგზავნა ოქროსა და ვერცხლის ჯაჭვები თავისი სურათით და მოციქულებრივი კურთხევა მიანიჭა ქაიხოსროს.

  2

• 1711 წლის 24 იანვარს პროპაგანდის მიერ ხოსრო მირზასთან გაგზავნილ საპასუხო წერილში აღნიშნულია, რომ რომის პაპი დიდი სიყვარულით მიიღებდა მას თავის ქალაქში და სამუდამოდ შეინახავდა, თუ მისი გამოხიზვნა გახდებოდა საჭირო.

  2

• 1711 წელს ავღანელებმა ხოსრო მირზა მოკლეს.

  2

• 1711 წელს ავღანელებმა ხოსრო მირზასთან ერთად მოკლეს პარიზელი პატრი ბასილი, ბერი მთავარს თან ახლდა, რათა ფარულად მისი სულიერი საჭიროებისთვის ეზრუნა.

  2

• 1742 წლის ნოემბრის ბოლოს ეპისკოპოსი ქრისტეფორე იტალიიდან საქართველოში გამობრუნდა. მან იტალიაში დაახლოებით 2 თვე დაჰყო.

  1

• 1742 წელს სომხებმა კაპუცინთა ორდენის წევრები ძალადობით განდევნეს თბილისიდან და ეკლესია ჩამოართვეს. დევნილებმა თავი ახალციხეს შეაფარეს და მაისში დახმარების სათხოვნელად პატრი ნიკოლა ბორგოელი გაგზავნეს რომში.

  1

• 1742 წელს ამილახვარმა პაპ ბენედიქტ XIV მისწერა, რომ თბილისში დიდი ხნის წინ აშენდა კათოლიკური ეკლესია, სადაც პატრი კაპუცინელები ცხოვრობდნენ, რომლებიც ბევრს შრომობდნენ და ბევრი ადამიანი გადაიყვანეს კათოლიკურ სარწმუნოებაზე.

  2

• 1742 წელს ამილახვარმა პაპ ბენედიქტ XIV მისწერა, რომ თბილისში სომხები დაესხნენ თავს კაპუცინელებს, აწამეს და ქალაქიდან განდევნეს, კათოლიკური ეკლესია, ხატები და ჯვრები შეურაცხყვეს. დაატყვევეს ყველა კათოლიკე განურჩევლად სქესისა, ჩამოართვეს ქონება და სარწმუნოება დაატოვებინეს.

  2

• 1742 წელს ამილახვარმა პაპ ბენედიქტ XIV მისწერა, რომ დახმარებოდნენ თბილისში სასტიკად შევიწროვებულ კათოლიკეებს, განდევნილ კაპუცინელებს, არ გაეხმოთ უკან აქ მცხოვრები პატრები და არ მიეტოვებინათ საქართველოში მცხოვრები კათოლიკეები.

  2

• 1743 წელს პროპაგანდა ფიდემ საქართველოს მისიონების უფროსს, პატრ ქლაუდიო რეჯიელს მისწერა, რომ წმინდა კრებამ პატრ ნიკოლა ბორგიელისგან მოისმინა თბილისის მისიონზე თავდასხმის ამბები, ძალიან შეწუხდა ამ ამბით და ყველა შესაძლო ღონეს მიმართა თბილისში კათოლიკეებისთვის მდგომარეობის გასაუმჯობესებლად.

  2

• 1742 წელს პატრმა დამიანე ლიონელმა ისპაჰანში შაჰს სთხოვა კათოლიკეებს თბილისში დაბრუნებაში დახმარებოდა, შაჰმა მისი თხოვნა შეასრულა და კაპუცინელებს თბილისში ცხოვრების უფლება მისცა.

  1

• ანტონ ქოდაკანთი რომში მღვდლად ეკურთხა ლათინურ ტიბიკონზე და 1747 წელს საქართველოში დაბრუნდა.

  1

• 1748 წლის 21 სექტემბერს თბილისში ანტონ ქოდაკანთი გარდაიცვალა. 

  1

• 1748 წლის 6 ივლისს პროპაგანდა ფიდემ თბილისში პატრ ქლაუდიო რეჯიელს მისწერა, რომ კოლეგიაში სასწავლებლად გასაგზავნი 3 ახალგაზრდიდან 2 სომხური ტიბიკონის მიმდევარი უნდა ყოფილიყო, ერთი კი – ბერძნულისა.

  1

• 1748 წლის 6 ივლისს პროპაგანდა ფიდემ თბილისში პატრ ქლაუდიო რეჯიელს მისწერა, რომ კოლეგიაში სასწავლებლად გასაგზავნი ახალგაზრდები შეძლებული კათოლიკე ოჯახების შვილები უნდა ყოფილიყვნენ, ისინი თავისი ხარჯით უნდა ჩასულიყვნენ რომში და უკან დაბრუნებულებს საქართველოში პატიოსნად, წმინდა კრების დახმარების გარეშე უნდა ეცხოვრათ.

  1

• 1748 წლის 6 ივლისს პროპაგანდა ფიდემ თბილისში პატრ ქლაუდიო რეჯიელს მისწერა, რომ კოლეგიაში სასწავლებლად გასაგზავნი ახალგაზრდებისთვის გაეტანებინა წერილი და ნათლობის მოწმობები.

  1

• 1746 წელს თბილისში ჩამოვიდა ისპაჰანის ეპისკოპოსი ფილიპე (კარმელიტანელი).

  1

•  1746 წელს თბილისში ეპისკოპოსმა ფილიპემ თავის ვიკარიად დანიშნა სულხან-საბა ორბელიანის ჩამოყვანილი, ქართულის მცოდნე, ლათინი ეპისკოპოსი ნიკოლა ჯირჯენთელი.

  3

• 1746 წელს ეპისკოპოსმა ნიკოლა ჯირჯენთელმა თბილისში ახალი კათოლიკური ეკლესიის მშენებლობა დაიწყო, რადგან ძველი ეკლესია მრევლს ვეღარ იტევდა.

  1

• ეპისკოპოს ნიკოლა ჯირჯენთელის დაწყებული კათოლიკური ეკლესიის მშენებლობა თბილისში 1749 წელს დასრულდა. ეკლესიის მშენებლობა 4 000 თუმანზე მეტი დამჯდარა.

  1

• 1746 წელს დაწყებული კათოლიკური ეკლესიის მშენებლობის პროცესში ეპისკოპოს ნიკოლა ჯირჯენთელს ფული შემოაკლდა და პროპაგანდა ფიდესთან შეთანხმების გარეშე ძველი ეკლესიის მამულები გაყიდა.

  1

• 1751 წლის 26 თებერვალს კაპუცინელმა რიდოლფო ბორმოლმა თბილისიდან რომში პროპაგანდა ფიდეს განჯის მისიონის შესახებ წერილი მისწერა.

  1

• 1751 წლის 26 თებერვალს რიდოლფო ბორმოლმა პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ თბილისიდან ქართულის მცოდნე ორი პატრის განჯაში გაგზავნის შემდეგ თბილისში ავად გახდა და გარდაიცვალა ორი თავადი. ისინი აღსარების გარეშე გარდაიცვლებოდნენ უცხო კათოლიკე მღვდელი რომ არ ყოფილიყო, რომელმაც ერთ მათგანს აღსარება ათქმევინა, მეორეს აღსარება კი პატრმა ნიკოლამ ჩაიბარა.

  2

• 1751 წლის 26 თებერვალს კაპუცინელმა რიდოლფო ბორმოლმა პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ განჯის მისიონი იმ დროისთვის უკვე მთლიანად მიტოვებული იყო.

  1

• 1751 წელს კათოლიკური სარწმუნოება მიიღო წინამძღვარმა სტეფანემაც წმინდა ბასილის წესის მონაზონმა.

  1

• 1750-იან წლებში კათოლიკური სარწმუნოება მიიღეს იმერეთის მეფე ალექსანდრემ, რაჭის ერისთავმა როსტომმა, კათალიკოსმა ბესარიონმა და წმ. ბასილის მონაზონმა, წინამძღვარმა სტეფანემ.

  4

• 1756 წლის 3 იანვარს პატრმა იოსებ მოდენაელმა პროპაგანდა ფიდეს მოახსენა, რომ 1753 წელს სომხების მთავარი აღა მელიქი თბილისის ქართველ პატრიარქთან მივიდა 500 თუმანი (52 000 სკუდია) მისცა და სთხოვა, პატრები განედევნა თბილისიდან და თუ ამას ვერ შეძლებდა, ეკლესია მაინც ჩამოერთვა მათთვის.

  2

• 1756 წლის 3 იანვარს პატრმა იოსებ მოდენაელმა პროპაგანდა ფიდეს მოახსენა, რომ 1753 წელს სომხების მთავარ აღა მელიქს თბილისის ქართველმა პატრიარქმა პატრების განდევნასა და ეკლესიის ჩამორთმევაზე უარი განუცხადა და შეთავაზებული 500 მანეთი უკან დაუბრუნა.

  2

• 1756 წლის 3 იანვარს პატრმა იოსებ მოდენაელმა პროპაგანდა ფიდეს მოახსენა, რომ 1753 წელს თბილისში ეჩმიაძინიდან სომეხი ვართაპეტი ჩავიდა, რის შემდეგაც სომხებმა მისიონერებზე ცუდად დაიწყეს საუბარი და ემუქრებოდნენ: ნახავთ ორი თვის შემდეგ რას გიზამთო!

  1

• 1756 წლის 3 იანვარს პატრმა იოსებ მოდენაელმა პროპაგანდა ფიდეს მოახსენა, რომ 1753 წელს თბილისში სომეხი ვართაპეტის ჩასვლის შემდეგ მისიონერებთან ქართველი პატრიარქი მივიდა და უთხრა, რომ ახალი ვართაპეტის თხოვნით კრებას მართავდა, რომლებსაც თავადებიც დაესწრებოდნენ და სადილის შემდეგ ისინიც კრებაზე დაიბარა.

  1

• 1756 წლის 3 იანვარს პატრმა იოსებ მოდენაელმა პროპაგანდა ფიდეს მოახსენა, რომ 1753 წელს თბილისში სომეხი ვართაპეტის თხოვნით ქართველი პატრიარქის მიერ ჩატარებულ კრებაზე, რომლებსაც მისიონერებიც ესწრებოდნენ, ვართაპეტი ისე დამარცხდა კამათში, რომ ხმის ამოღება ვეღარ შეძლო და შერცხვენილმა დატოვა კრება.

  1

• 1756 წლის 3 იანვარს პატრმა იოსებ მოდენაელმა პროპაგანდა ფიდეს მოახსენა, რომ 1753 წელს თბილისში სომეხი ვართაპეტის თხოვნით ქართველი პატრიარქის მიერ ჩატარებული კრებიდან შერცხვენილი ვართაპეტის წასვლის შემდეგ ხმა გაავრცელეს, თითქოს ვართაპეტი პატრების აზრზე გადასულიყო, ამან ისე გაამხეცა სომხები, რომ მთავარმა პატრებს თავისი მცველები გააყოლა, მაგრამ გზაში მათ მაინც დაუშინეს ტალახი, ქვები და სიტყვიერი შეურაცხყოფაც მიაყენეს. პატრების დამცირება სომხებმა კიდევ დიდხანს გააგრძელეს.

  1

• 1756 წლის 3 იანვარს პატრმა იოსებ მოდენაელმა პროპაგანდა ფიდეს მოახსენა, რომ საქართველოში ყოველთვის იმართებოდა კრებები, რომლებზეც პატრებს ბჭობა და კათოლიკური სარწმუნოების დაცვა უწევდათ, ამიტომ საჭირო იყო იქ კარგად განსწავლული მონაზვნები გაეგზავნათ.

  1

• 1756 წლის 3 იანვარს პატრმა იოსებ მოდენაელმა პროპაგანდა ფიდეს მოახსენა, რომ 1754 წელს ერეკლე მეფისგან პატრების განდევნაზე უარის მიღების შემდეგ გორსა და თბილისში მცხოვრები სომხები დახმარების სათხოვნელად საჩუქრებით დედოფალთან მივიდნენ. ვერც დედოფლის დახმარებით მიიღეს პატრების განდევნაზე მეფის თანხმობა სომხებმა, მაგრამ მეფის ერთი წერილის მოპოვება შეძლეს.

  2

• 1756 წლის 3 იანვარს პატრმა იოსებ მოდენაელმა პროპაგანდა ფიდეს მოახსენა, რომ 1754 წელს გორსა და თბილისში მცხოვრებმა სომხებმა დედოფლის დახმარებით ერეკლე მეფის ერთი წერილი მოიპოვეს, რომელშიც მეფე ბრძანებდა, რომ ყველას ვინც კათოლიკობას მიიღებდა, ჩამოერთმეოდა ქონება და გაძევებული იქნებოდა სახლიდან.

  2

• 1756 წლის 3 იანვარს პატრმა იოსებ მოდენაელმა პროპაგანდა ფიდეს მოახსენა, რომ 1754 წელს გორსა და თბილისში მცხოვრებმა სომხებმა დედოფლის დახმარებით ერეკლე მეფის ერთი წერილი მოიპოვეს, რომელსაც თავიანთ ეკლესიებში სასურველი განმარტებით კითხულობდნენ და ხალხი ისე დააშინეს, რომ ვეღარავინ ბედავდა პატრებთან საუბარს.

  2

• 1756 წლის 3 იანვარს პატრმა იოსებ მოდენაელმა პროპაგანდა ფიდეს მოახსენა, რომ 1754 წელს კონსტანტინოპოლის პატრიარქის გამოგზავნილი 3 ბერძენი მღვდელი რაჭის მისიონის დარბევის შემდეგ თბილისში გაემგზავრა, რათა იქაური მისიონიც დაერბია.

  1

• 1714 წელს თბილისის მისიონისთვის რომის პაპის განკარგულებით პროპაგანდამ 12 კაპუცინი იშოვა, სიფრთხილისთვის ისინი ორად გაყეს და თბილისში სხვადასხვა დროს და სხვადასხვა გზით გაუშვეს.

  1

• 1714 წლის 14 დეკემბერს პაპის განკარგულებით რომიდან ვენეციის გავლით 6 მისიონერი გაემგზავრა თბილისში.

  1

• 1715 წლის 4 თებერვალს პაპის განკარგულებით რომიდან ლივორნოს გავლით 6 მისიონერი გაემგზავრა საქართველოში.

  1

• 1756 წლის 3 იანვარს პატრმა იოსებ მოდენაელმა პროპაგანდა ფიდეს მოახსენა, რომ 1754 წელს  თბილისში ჩასული კონსტანტინოპოლის პატრიარქის გამოგზავნილი 3 ბერძენი მღვდელი თბილისის მისიონთან ვერაფერს გახდა, მათ წინ აღუდგნენ თბილისის პატრიარქი და მთავრები, კათოლიკების განსადევნად ჩასული ბერძნები, თვითონ გახდენ განდევნილები.

  1

• 1756 წლის 3 იანვარს პატრმა იოსებ მოდენაელმა პროპაგანდა ფიდეს მოახსენა, რომ ქართველმა მეფე-მთავრებმა და პატრიარქმა ბევრჯერ დაიფარა იქაური მისიონი კათოლიკე ეკლესიის მტრებისგან, ამიტომ სთხოვა მიეცათ პაპის ან წმინდა კრების წყალობის წერილი მათი მოკეთეებისათვის, რომელიც ორი წლის წინ უფროსმა პატრმაც მოსთხოვა პროპაგანდა ფიდეს და თავად მოდენაელისთვისაც სამჯერ უთხოვია ერეკლე მეფესა და პატრიარქს.

  2

• 1755 წელს მეფე თეიმურაზმა ანტონ კათალიკოსი საქართველოდან განდევნა.

  2

• 1757 წელს პატრმა ჯულიო ბონავენთურა ტრენტოელიმ რომში კარდინალს მოახსენა, რომ პატრიარქის თანამოსაყდრის, მონაზონ კირილეს კონსტანტინოპოლის პატრიარქად დანიშვნის შემდეგ საქართველოში კათოლიკე მისიონერების დევნა დაიწყეს.

  2

• 1757 წელს პატრმა ჯულიო ბონავენთურა ტრენტოელიმ რომში კარდინალს მოახსენა, რომ კონსტანტინოპოლის პატრიარქი კირილე ყოველ წელს გზავნიდა საქართველოში ორ მონაზონს, რომლებიც მოწყალების მოთხოვნის მიზეზით ყველგან დადიოდნენ და მისიონერების წინააღმდეგ მათი პატრიარქის ხელმოწერილ წერილებს არიგებდნენ.

  2

• 1757 წელს პატრმა ჯულიო ბონავენთურა ტრენტოელიმ რომში კარდინალს მოახსენა, რომ 1755 წლის დევნამდე კათოლიკეებს ქართველთა პატრიარქი იცავდა, იგი კონსტანტინოპოლელ მონაზვნებს ტკბილი სიყტვით ისტუმრებდა საქართველოდან.

  1

• 1757 წელს პატრმა ჯულიო ბონავენთურა ტრენტოელიმ რომში კარდინალს მოახსენა, რომ ქართველთა პატრიარქის გაკათოლიკებული თავადის ქალის ავადმყოფობის დროს წარმოთქმული კათოლიკური სარწმუნოების მადიდებელი სიტყვები ქართლის მეფის ქალიშვილმა მოისმინა და ლეკებთან ბრძოლიდან დაბრუნებულ მამას ქალის გაკათოლიკების შესახებ მოახსენა.

  1

• 1755 წელს მამა რაბეთი თეიმურაზ მეფის მოძღვარი იყო.

  2

• 1757 წელს პატრმა ჯულიო ბონავენთურა ტრენტოელიმ რომში კარდინალს მოახსენა, რომ ქართლის მეფემ და მისმა მოძღვარმა რაბეთიმ ქართველთა პატრიარქს ერთი ცბიერი მონაზონი მიუგზავნეს, რათა დაეზუსტებინათ, ნამდვილად მიიღო თუ არა კათოლიკური სარწმუნოება პატრიარქმა. მონაზონმა მოისმინა პატრიარქის აზრები და შემდეგ ყველაფერი მეფეს მოახსენა.

  2

• 1757 წელს პატრმა ჯულიო ბონავენთურა ტრენტოელიმ რომში კარდინალს მოახსენა, რომ პატრიარქის გაკათოლიკებაში დარწმუნებულმა მეფემ მოიწვია ეპისკოპოსები, არქიეპისკოპოსები, მონაზონთა წინამძღვრები და კრების სახელით ორი ეპისკოპოსი გაგზავნა პატრიარქთან, რათა ეკითხათ, რომელი სარწმუნოების მიმდევარი იყო.

  1

• 1757 წელს პატრმა ჯულიო ბონავენთურა ტრენტოელიმ რომში კარდინალს მოახსენა, რომ ქართველთა პატრიარქმა მეფის გაგზავნილ ორ ეპისკოპოსს არ უთხრა, რომელი სარწმუნოების მიმდევარი იყო და მეფეს შეუთვალა, რომ თავად მივიდოდა კრებაზე. მაგრამ მეფემ და კრებამ პატრიარქის მისვლა არ ისურვეს, შეეშინდათ, არ დაემცირებინა ისინი და დასჯის ნაცვლად გამარჯვებულს არ დაეტოვებინა კრება.

  1

• 1757 წელს პატრმა ჯულიო ბონავენთურა ტრენტოელიმ რომში კარდინალს მოახსენა, რომ ქართველთა პატრიარქმა მეფის მეორედ გაგზავნილ 2 ეპისკოპოსს ამაყად განუცხადა, რომ კათოლიკური სარწმუნოების მიმდევარი იყო და ვისაც ცხონება უნდოდა, ეს სარწმუნოება უნდა მიეღო და დაეცვა.

  1

• 1757 წელს პატრმა ჯულიო ბონავენთურა ტრენტოელიმ რომში კარდინალს მოახსენა, რომ ქართლის მეფემ ქართველთა პატრიარქი გაკათოლიკების გამო საჯაროდ ვერ დასაჯა, რადგან შეეშინდა არ განერისხებინა მისი სახლობა და ნათესავები, ამიტომ ერთ სოფელში გაგზავნა.

  1

• 1758 წლის 20 მარტს პარიზიდან რომში პაპის ელჩის ნუნციოს მოხსენებაზე საპასუხო წერილი გაგზავნეს, რომ კავალიერ ვერჟერმა ბრძანება მიიღო ყურადღება მიექცია რაჭის, განჯის, თბილისისა და გორის კაპუცინელი მისიონერებისთვის.

  2

• 1759 წელს თეიმურაზ და ერეკლე მეფეების თხოვნით ახალციხიდან გამოგზავნილმა კათოლიკე მღვდელმა გორსა და ხელთუბანში შეიარა იქაური კათოლიკეები აზიარა, შემდეგ თბილისელ კათოლიკეებს გაუწია სულიერი სამსახური და მეფის საჩუქრებით გაბრუნდა უკან.

  2

• 1715 წლის 8 ივლისს სპარსეთში მყოფმა საფრანგეთის კონსულმა გარდანემ მინისტრს აუწყა, რომ თბილისში 6 იტალიელი კაპუცინი იყო.

  1

• 1715 წლის 8 ივლისს სპარსეთში მყოფმა საფრანგეთის კონსულმა გარდანემ მინისტრს აუწყა, რომ თბილისში კათოლიკური სარწმუნოების მატარებელი საკმაოდ ბევრი ქართველი ბატონი ცხოვრობდა.

  1

• 1715 წლის 8 ივლისს სპარსეთში მყოფმა საფრანგეთის კონსულმა გარდანემ მინისტრს აუწყა, რომ თბილისში ეპისკოპოსები და მონაზვნები საგანგებოდ სწავლობდნენ, რომ შეძლებოდათ იტალიელ კაპუცინებთან დოგმატიკურ საკითხებზე ბჭობა.

  1

• 1759 წელს ახალციხელმა პატრმა ლეონარდმა რომს მისწერა და ერეკლე მეფის გამეფება შეატყობინა. იგი ძალიან აქებდა ერეკლე მეფეს, კათოლიკეებისადმი კეთილგანწყობილიაო.

  2

• 1760 წლის 18 აგვისტოს პატრმა ლეონარდმა თბილისიდან რომს მისწერა, რომ ერეკლე მეფეისგან ორი წერილი მიიღო, მეფე მას თბილისში ეპატიჟებოდა. ერეკლემ პატრის წასაყვანად ახალციხეში თავისი ნათესავი თავადი გაგზავნა 60 ჯარისკაცით.

  2

• 1760 წლის 18 აგვისტოს პატრმა ლეონარდმა თბილისიდან რომს მისწერა, რომ 14 აგვისტოს თბილისში ჩავიდა, ქალაქთან ახლოს მათ მეფის ჯარი დახვდათ.

  1

• 1760 წლის 18 აგვისტოს პატრმა ლეონარდმა თბილისიდან რომს მისწერა, რომ ერეკლე მეფის და, თეიმურაზის ასული ავად იყო და ის თბილისში როგორც ექიმი ისე მიიწვიეს.

  3

• 1760 წლის 18 აგვისტოს პატრმა ლეონარდმა თბილისიდან რომს მისწერა, რომ ერეკლე მეფემ დიდი სიყვარულით მიიღო და მას თავისუფლად შეეძლო თბილისში მყოფი კათოლიკეებისთვის სულიერი სამსახური გაეწია. იქაური კათოლიკეები თავისუფლად ცხოვრობდნენ.

  2

• 1760 წელს, როცა ერეკლე მეფემ მიიწვია ახალციხელი პატრი ლეონარდი, წერილები მისწერა ახალციხის ფაშასაც, იენიჩრების სარდალსაც და პროვინციის ბეგსაც, რათა პატრი თბილისში დაუბრკოლებლად გაეშვათ.

  2

• 1718 წლის 8 აპრილს პატრმა ანჯელო პოპელმა თავრიზიდან იტალიაში თავის უფროსს თბილისში სომხების მიერ კათოლიკური ეკლესიის დარბევის შესახებ მისწერა.

  1

• 1718 წლის 8 აპრილს პატრმა ანჯელო პოპელმა თავრიზიდან იტალიაში თავის უფროსს მისწერა, რომ 1717 წელს თბილისში სომხებმა გადაწვეს და დაარბიეს კათოლიკების მონასტერი, რომელშიც 13 მონაზონი ცხოვრობდა.

  1

• 1718 წლის 8 აპრილს პატრმა ანჯელო პოპელმა თავრიზიდან იტალიაში თავის უფროსს მისწერა, რომ 1717 წელს თბილისში სომხებმა მონასტრის დარბევისას ხანჯლით დახიეს ხატები და წმინდა ზიარების კოლოფი, მოგლიჯეს ტაკუკის კარები და მიწასთან გაასწორეს მონასტერი.

  1

• 1719 წლის 18 თებერვალს რომის პაპმა, კლემენტი XI-მ, სპარსეთის ყაენს მეორე წერილიც გაუგზავნა. იგი ისევ სთხოვდა, 1717 წელს თბილისში კათოლიკებისთვის მონასტრის დარბევის გამო, სამაგალითოდ დაესაჯა პატრიარქი, ვართაპეტი და სხვა მოთავენი. სთხოვდა, მალე აღესრულებინა სამართალი.

  1

• 1719 წლის 28 იანვარს რომის პაპმა ისპანახში მყოფ ლათინის ეპისკოპოს ბარნაბასთან გაგზავნილი წერილით სთხოვა სპარსეთის ყაენს, რომ 1717 წელს თბილისში კათოლიკებისთვის მონასტრის დარბევის გამო სამაგალითოდ დაესაჯა სომხთა პატრიარქი, ვართაპეტი და სხვა მოთავენი, გადაეხდევინებინა მათთვის ზარალი და აღმოეჩინა მფარველობა კათოლიკეებისთვის.

  2

• 1718 წლის 8 აპრილს პატრმა ანჯელო პოპიელმა თავრიზიდან იტალიაში თავის უფროსს მისწერა, რომ 1717 წლის სექტემბერში თბილისში სომხებმა კათოლიკურ მონასტერზე თავდასხმის დროს აკლდამაში თხუთმეტი დღის წინ დასაფლავებული უფროსი პატრის ცხედარი აწამეს და ბოლოს აკლდამაში გამოამწყვრიეს ერთი ძაღლი, რათა დამშეულს ცხედარი შეეჭამა.

  1

• 1719 წლის 28 იანვარს პროპაგანდამ ისპანახში მყოფ ლათინის ეპისკოპოს ბარნაბას, გაუგზავნა ვენეციის რესპუბლიკის, ტოსკანის გრანდუკასსა და პაპის წერილები. ეპისკოპოსს ეს წერილები უნდა გადეცა სპარსეთის ყაენისთვის, რომ მას მოეთხოვა სამართალი საქართველოში კათოლიკების დევნის გამო.

  2

• 1718 წლის 8 აპრილს პატრმა ანჯელო პოპელმა თავრიზიდან იტალიაში თავის უფროსს მისწერა, რომ 1717 წელს თბილისში სომხების მიერ დარბეულ ეკლესიაში მოღვაწე პატრები უმონასტროდ დარჩენილები ერთ პატარა სახლში ცხოვრობდნენ.

  1

• 1718 წლის 15 ოქტომბერს პროპაგანდამ დომინიკე დელლ როკას 1717 წელს სომხების მიერ თბილისში მონასტრის დარბევის შესახებ საპასუხო წერილი გაუგზავნა.

  1

• 1718 წლის 8 აპრილს პატრმა ანჯელო პოპელმა თავრიზიდან იტალიაში თავის უფროსს მისწერა, რომ რომში ნამყოფ სულხან-საბა ორბელიანზე განრისხებულ ქართველებს არ დაურბევიათ მომასტერი 1717 წელს, მაგრამ მათ წააქეზეს სომხები და ჩაადენინეს ეს დანაშაული.

  2

• 1717 წელს პატრი ანჯელო პოპელი თბილისის მონასტრის დარბევის დროს ტაძარში არ იმყოფებოდა, იგი თავრიზში იყო წასული ერთი ფრანგი პატრის გამო, რომელსაც ამხანაგი დაეღუპა და თვითონაც დასნეულებული იყო, შიშობდა ზიარების მიუღებლად არ მომკვდარიყო.

  1

• 1718 წლის 8 აპრილს პატრმა ანჯელო პოპელმა თავრიზიდან იტალიაში თავის უფროსს მისწერა, რომ 1717 წელს სომხები თბილისში მონასტერი რომ დაერბიათ, წააქეზეს სომხების პატრიარქმა და ერთმა სომეხმა ეპისკოპოსმა, რომელსაც განათლება რომში ჰქონდა მიღებული.

  1

• მიქელ თამარაშვილის წიგნში „ისტორია კათოლიკობისა ქართველთა შორის“ აღნიშნულია, რომ ბაქარ მეფე წინააღმდეგი იყო კათოლიკების დევნის, მაგრამ ვერ შეაჩერა გაცოფებული მდევნელები, რომ 1717  წელს მონასტერი არ აეოხრებინათ.

  1

• 1717 წელს თბილისში ეკლესიის დარბევის შესახებ სასწრაფოდ მისწერეს მისიონერებმა რომში, ცოტა ხანში კი იქ წავიდა კაპუცინი პატრი ანტონი რომაელი, რომელმაც რომში წარადგინა ვრცელ მოხსენება საქართველოს მისიონისა და დევნილობის შესახებ.

  1

• 1717 წელს სომხების მიერ თბილისის მონასტრის დარბევის შეხახებ პატრი ანტონი რომაელის მიერ რომში გაკეთებული მოხსენების მიხედვით, ქართველებს ბრალს სდებდენ, რომ არ დაეხმარნენ კათოლიკებს და სომხებს ხელი არ შეუშალეს საშინელი დანაშაულის ჩადენაში.

  1

• 1760 წლის აგვისტოში თბილისში ჩასული პატრი ლეონარდი ახალციხეში დატოვებული საქმეებისა და ჯანმრთელობის გაუარესების გამო რამდენიმე თვეში ახალციხეში გაბრუნდა.

  1

• 1761 წელს პატრ ლეონარდის თბილისიდან წასვლის შემდეგ ერეკლე მეფის მეუღლე ავად გახდა და გამოაცხადა, რომ მხოლოდ პატრის წამალს დალევდა. ერეკლე მეფემ მეორედ დაიბარა პატრი თბილისში და მის წამოსაყვანად სახლთუხუცესი გაგზავნა 34 ცხენოსანთან ერთად.

  2

• 1761 წლის 21 აპრილს ერეკლე მეფემ პატრ ლეონარდს ახალციხეში მისწერა, რომ მისი სახლობა ავად იყო და სთხოვა, მათ დასახმარებლად ჩასულიყო თბილისში. 

  2

• 1761 წლის 21 აპრილს ერეკლე მეფემ პატრ ლეონარდს წერილთან ერთად ჯორი და ცხენი გაუგზავნა თბილისში წამოსასვლელად, ერთი ჯორიც ბარგისთვის და 60 ძექინი ფული წამლებისა და საჭირო ნივთებისათვის. 

  2

• 1761 წელს თბილისში ჩასულ პატრ ლეონარდს მალე განუკურნავს დედოფალი და ერეკლე მეფის მეტი პატივისცემა დაუმსახურებია.

  2

• 1761 წელს თბილისში ჩასულ პატრ ლეონარდს კათოლიკეების ერთი სახლი ეკლესიად გადაუკეთებია და წირვა-ლოცვის ჩატარება დაუწყია. მასთან სამკურნალოდ ბევრი დადიოდა განურჩევლად რელიგიისა.

  1

• 1761 წელს თბილისში ჩასულ პატრ ლეონარდს რამდენიმე ადამიანი კათოლიკურ სარწმუნოებაზე გადაუყვანია, მასთან გორიდანაც მისულა ორი ბერძნული ტიპიკონის ქართველი მღვდელი და კათოლიკობა მიუღიათ.

  1

• 1761 წელს მღვდელ ზაქარიას დიდი ზეგავლენა ჰქონია სინოდზე და თბილისში ბევრი მისი შიშით ვერ გადადიოდა კათოლიკურ სარწმუნოებაზე.

  1

• 1761 წელს მღვდელი ზაქარია კათოლიკეების წინაარმდეგ მოქმედებდა, ის წინააღმდეგი იყო კაპუცინელებისთვის ეკლესიის დაბრუნებისაც.

  1

• 1761 წელს ერეკლე მეფეს კაპუცინელებისთვის უთხოვია, ეკლესიის დასაბრუნებლად წყალობის წერილი მოეთხოვათ რუსებისა და ფრანგებისგან, რათა შესძლებოდა წერილი ზაქარია მღვდლისა და სხვა კათოლიკეების მოწინააღმდეგეთათვის წარედგინა და აეხსნა მისი კეთილგანწყობა კაპუცინელების მიმართ.

  2

• 1763 წელს პატრმა იერონიმე ნორჩაელმა რომში წერილი გაგზავნა, რომ 1662 წელს შაჰნავაზმა თბილისში პატრებს მიწის ნაკვეთი აჩუქა, ხოლო ამ ნაკვეთზე დიდი ნაკვეთი თავად პატრებმა შეიძინეს, მაგრამ ნასყიდობის ფურცლები მისიონის სხვა წერილებთან ერთად 1717 წლის დევნის დროს დაიკარგა.

  2

• 1902 წელს გამოცემულ მიქელ თამარაშვილის წიგნიდან „ისტორია კათოლიკობისა ქართველთა შორის“ ვიგებთ, რომ ერეკლე II-ის მეფობის დროს პატრები ძალიან ცდილობდნენ თავიანთი ეკლესიების დაბრუნებას. მათ სპარსეთში ორი პატრი გაგზავნეს და მიიღეს ბრძანება ეკლესიის დაბრუნებისა. ბრძანების სისრულეში მოსაყვანად კათოლიკე პატრებს სპარსეთიდან იმანვერდი ბეგი გამოჰყვა. 

  3

• 1902 წელს გამოცემულ მიქეილ თამარაშვილის წიგნიდან „ისტორია კათოლიკობისა ქართველთა შორის“ ვიგებთ, რომ სპარსეთიდან კათოლიკე პატრების მიერ ეკლესიის დაბრუნების ბრძანების ჩამოტანის შემდეგ, კათოლიკეების მოწინააღმდეგე ქართველებმა და სომხებმა მოამზადეს არზა და სპარსეთის მთავარ ყარიმ ხანს წაუღეს.

  2

• 1902 წელს გამოცემულ მიქეილ თამარაშვილის წიგნიდან „ისტორია კათოლიკობისა ქართველთა შორის“ ვიგებთ, რომ სპარსეთიდან ეკლესიის დაბრუნების ბრძანებით ჩამოსული პატრებისთვის ერეკლეს უარი უთქვამს ტაძრის დაბრუნებაზე: არ შემიძლია ამ არეულ დროში თქვენი მოთხოვნა დავაკმაყოფილო და ხალხის წინააღმდეგ წავიდეო. მაგრამ ქალაქში დარჩენისა და მრევლზე ზრუნვის ნება დაურთავს.

  2

• 1759 წლის 2 ივნისს პროპაგანდა ფიდემ პატრ ივანე ბაპტისტა სარელოელს წერილი მისწერა ახალციხეში, რომ რომში ახალგაზრდა თბილისელი ქართველი პეტრე ყორღანანთი ჩავიდა, სომხური ტიპიკონის მიმდევარი და ურბანოს კოლეგაში მიღება ითხოვა, მაგრამ სანამ მის შესახებ ამომწურავ ინფორმაციას არ მიიღებდნენ საქართველოდან კოლეგიაში ვერ მიიღებდნენ.

  2

• 1758 წელს თბილისიდან რომში კოლეგიაში სასწავლებლად გაუგზავნიათ 28 წლის ქართველი ფრანჩისკე შაროვანთი და ჩაუწერიათ, რომ სომხური ტიპიკონის მიმდევარი იყო.

  1

• 1902 წელს გამოქვეყნებულ მიქელ თამარაშვილის წიგნში „ისტორია კათოლიკობისა ქართველთა შორის“ აღნიშნულია, რომ 1713 წლის 9 ნოემბერს თბილისში სამი მისიონერი ჩამოვიდა.

  1

• 1902 წელს გამოქვეყნებულ მიქელ თამარაშვილის წიგნში „ისტორია კათოლიკობისა ქართველთა შორის“ აღნიშნულია, რომ 1713 წელს ჟამის გამო თბილისში მცხოვრებთა უმრავლესობა ქალაქიდან იყო გახიზნული.

  1

• 1902 წელს გამოქვეყნებულ მიქელ თამარაშვილის წიგნში „ისტორია კათოლიკობისა ქართველთა შორის“ აღნიშნულია, რომ პატრები, რომლებიც 1713 წლის 9 ნოემბერს ჩამოვიდნენ თბილისში, ქალაქში მყოფ მისიონერებთან ერთად ეხმარებოდნენ ჟამით სულიერად და ფიზიკურად დაავადებულ ადამიანებს.

  1

• 1763 წლის 16 აპრილს რომის პაპმა კლემენტე XIII-მ ერეკლე მეფეს წერილი მისწერა, რომ დადებული ფიცი ჭეშმარიტი რელიგიის სასარგებლოდ გაეტეხა, კაპუცინელ ბერებს დახმარებოდა და თბილისში დაებრუნებინა.

  2

• 1767 წელს კაპუცინელებმა საქართველოდან პროპაგანდა ფიდეს კოლეგიაში სასწავლებლად სამი ახალგაზრდა გაგზავნეს, მათ შორის ერთი თბილისელი და ერთი ახალციხელი, ორივე წარჩინებული ოჯახის შვილები. ახალგაზრდები თავდაპირველად კონსტანტინოპოლში ჩავიდნენ ახალციხელ პავლე ეპისკოპოსთან.

  1

• 1709 წლის 15 აგვისტოს თბილისიდან მისიონერმა რეჯინალდომ ვახტანგ VI-ის შესახებ რომში მოხსენება გაგზავნა.

  1

• მიხეილ თამარაშვილის წიგნში „ისტორია კათოლიკობისა ქართველთა შორის“ აღნიშნულია, რომ 1719 წელს პროპაგანდამ მისწერა თბილისის პატრების უფროსს, ქართველი ახალგაზრდები გაეგზავნა რომში სასწავლებლად.

  1

• მიხეილ თამარაშვილის წიგნში „ისტორია კათოლიკობისა ქართველთა შორის“ აღნიშნულია, 1720 წლის 27 იანვარს პროპაგანდამ პაპის სეკრეტარს აცნობა საქართველოდან მიღებული ამბავი, რომ საფრანგეთის მთავრობამ ერევნის ხანს მიანდო სომხების პატრიარქისა და მისი ამხანაგების დასჯა. პატრიარქმა ხანი და თავკაცები მოისყიდა და სასჯელი თავიდან აიცილა.

  1

• 1720 წელს სპარსეთის ყაენმა მისწერა რომის პაპს, კლემენტ XI-ს, რომ დასჯიდა თბილისში კათოლიკური ეკლესიის დარბევაში მონაწილე სომხებს და დაეხმარებოდა მისიონერებს.

  1

• 1709 წლის 15 აგვისტოს თბილისიდან რომში მისიონერ რეჯინალდოს მიერ ვახტანგ VI-ის შესახებ გაგზავნილ მოხსენებაში აღნიშნულია, რომ ვახტანგი ნიჭიერი და სწავლის მოყვარე იყო. მას მოსწონდა კათოლიკური სარწმუნოება.

  2

• 1709 წლის 15 აგვისტოს თბილისიდან რომში მისიონერ რეჯინალდოს მიერ ვახტანგ VI-ის შესახებ გაგზავნილ მოხსენებაში აღნიშნულია, ერთხელ ვახტანგმა ერთ მისიონერთან თავის ხმალზე დაიფიცა, რომ გულით კათოლიკე იყო და სწამდა ყველაფერი, რასაც აღიარებდა კათოლიკური სარწმუნოება.

  2

• 1709 წლის 15 აგვისტოს თბილისიდან რომში მისიონერ რეჯინალდოს მიერ ვახტანგ VI-ის შესახებ გაგზავნილ მოხსენებაში აღნიშნულია, რომ მისიონერები ბევრჯერ შეესწრნენ ვახტანგ მეფის საზოგადოებაში ბჭობას კათოლიკეების სასარგებლოდ. იგი ჰკიცხავდა ბერძნების სარწმუნოებას, თუმცა როგორც ქართველი, მართლმადიდებლების ტიბიკონს მისდევდა.

  2

• 1709 წლის 15 აგვისტოს თბილისიდან რომში მისიონერ რეჯინალდოს მიერ ვახტანგ VI-ის შესახებ გაგზავნილ მოხსენებაში აღნიშნულია, რომ ვახტანგ მეფე მისიონერებს ეუბნებოდა ხოლმე, რომ კათლოლიკობას საჯაროდ არ აღიარებდა, რადგან ეშინოდა, ზიანი არ მიეყენებინა საქართველოში მოღვაწე პატრებისთვის.

  2

• 1709 წლის 15 აგვისტოს თბილისიდან რომში მისიონერ რეჯინალდოს მიერ ვახტანგ VI-ის შესახებ გაგზავნილ მოხსენებაში აღნიშნულია, რომ თბილისის პატრების უფროსი ვახტანგ მეფეს ასტრონომიის გაკვეთილებს უტარებდა. მეფე კარგად ითვისებდა და კმაყოფილი იყო.

  2

• 1767 წელს პატრმა დომინიკემ და პატრმა ლავრენტიმ ახალციხის უფროს პატრ ალიოზს მისწერეს, რომ აღდგომის მერე ერეკლე მეფე პატრ გიორგის სასახლეში იბარებდა.

  5

• 1769 წელს საქართველოში სხვა კაპუცილებთან ერთად დაბრუნდა გორელი ანტონი, რომელიც კაპუცინელთა ორდენის მონაზონი იყო.

  1

• 1769 წლის 23 აგვისტოს რომის პაპმა კლემენტე XIV ერეკლე მეფეს წერილი მისწერა. პაპი მადლობას უხდიდა ერეკლე მეფეს კოთოლიკეების მიმართ კეთილგანწყობისთვის და სთხოვდა, მომავალშიც გაეგრძელებინა მათი მფარველობა.

  2

• 1773 წლის 13 თებერვალს რომიდან კაპუცინების უფროსს პატრ დომინიკეს წერილი მისწერეს, ისინი კმაყოფილებას გამოთქვამდნენ თბილისში კათოლიკური სარწმუნოების განვითარების გამო.

  1

• 1775 წლის 24 ნოემბერს უფროსმა პატრმა დომინიკემ თბილისში სომხების მიერ დაწყებული კათოლიკეების დევნის შესახებ რომში მოხესენება გაგზავნა.

  1

• 1775 წლის მაისში ერეკლე მეფემ მეორე ვაჟი ლევანი დააქოწინა.

  2

• 1775 წლის მაისში ერეკლე მეფის ვაჟის, ლევანის ქორწილში მიწვეული იყო ეჩმიაძინის სომეხთა პატრიარქი სიმონი. სიმონმა თავის ნაცვლად ქორწილში ორი ვართაპეტ-ეპისკოპოსი გაგზავნა და 300 თუმნის საჩუქრები გაატანა.

  3

• 1775 წლის მაისში ერეკლე მეფის ვაჟის, ლევანის, ქორწილში ეჩმიაძინის პატრიარქ სიმონის გაგზავნილი ორი ვართაპეტიდან ერთ-ერთი 8 წლის წინ თბილისში კათოლიკეების დევნის მეთაური იყო.

  3

• 1775 წლის 24 ნოემბერს უფროსმა პატრმა დომინიკემ რომს მისწერა, რომ ვართაპეტ-ეპისკოპოსების მიცემულმა 700-მა თუმანმა ისე დააბრმავა ერეკლე II, რომ ნება მისცა როგორც უნდოდათ ისე მოქცეოდნენ კათოლიკეებს.

  2

• 1775 წლის 24 ნოემბერს უფროსმა პატრმა დომინიკემ რომს მისწერა, რომ ამ წლის 3 ივნისს სომეხმა ეპისკოპოსებმა ზარების რეკვით შეკრიბეს თავიანთი ერი, ვაჭრებსა და ხელოსნებს დააკეტინეს დუქნები, რათა ყველას ენახა, როგორ მოექცეოდნენ კათოლიკეებს და შიში ჩაენერგათ კათოლიკეთა მომხრეებისთვის.

  1

• 1775 წლის 3 ივნისს სომხებმა კათოლიკეების დევნა დაიწყეს, ისინი იჭერდნენ კათოლიკეებს და მეფის სასახლის ეზოში მოწყობილ სამსჯავროზე მიჰყავდათ, სადაც თავად ერეკლე მეფეც იმყოფებოდა რამდენიმე მსაჯულთან ერთად. ამ სამსჯავროზე კათოლიკეებს აწამებდნენ და შემდეგ საპყრობილეში კეტავდნენ.

  1

• 1775 წლის 24 ნოემბერს უფროსმა პატრმა დომინიკემ რომს მისწერა, რომ 3 ივნისს დაწყებული კათოლიკეების დევნა 2 თვე გაგრძელდა. ამ პერიოდში ძალიან ბევრი კათოლიკე გაღარიბდა და ბევრმაც დიდი ვალი დაიდო, რადგან სამსჯავროზე დაკითხვის, წამებისა და საპყრობილეში მოთავსების შემდეგ კათოლიკეებს თავის დასახსნელად დიდი ფულის გადახდა უწევდათ.

  1

• 1775 წლის 24 ნოემბერს უფროსმა პატრმა დომინიკემ რომს მისწერა, რომ 3 ივნისს დაწყებული კათოლიკეების დევნის შედეგად სომხებმა 8 კათოლიკეს დაატოვებინეს სარწმუნოება და სომხურ რელიგიაზე გადაიყვანეს.

  1

• 1775 წლის 24 ნოემბერს უფროსმა პატრმა დომინიკემ რომს მისწერა, რომ სომხების მოწყობილ სამსჯავროზე ის სამჯერ დაიბარეს. მის დაკითხვას ერეკლე მეფე არ ესწრებოდა, რადგან 12 წლის მანძილზე გაწეული ერთგული სამსახურის გამო პატრის დამცირების ყურების რცხვენოდა.

  2

• 1775 წლის 24 ნოემბერს უფროსმა პატრმა დომინიკემ რომს მისწერა, რომ კათოლიკეებისადმი ერეკლე II-ის ასეთ უსამართლო დამოკიდებულებას არც ქართველთა კათოლიკოსი, ერეკლეს უფროსი ვაჟი ვახტანგი და ბერძნული ტიპიკონის მღვდელ-მონაზვნები ამართლებდნენ, ვერაფრით აეხსნათ ფულმა ასე როგორ შეცვალა მეფე.

  3

• 1775 წელს სომხების მიერ კათოლიკეების დევნის დროს უფროს პატრ დომინიკეს ერეკლე მეფემ კაცი გაუგზავნა და შეუთვალა, რომ მძიმე შედეგების მიუხედავად დაპირისპირება უნდა მოეთმინა, რადგან ქვეყნის საქმეები ასე მოითხოვდა და ყველაფერი კათოლიკეების სასიკეთოდ დასრულდებოდა.

  2

• 1775 წელს სომხებისგან მიღებული სარფიანი დაპირების გამო ერეკლე მეფემ კათოლიკეების წინააღმდეგ ბრძანება გამოსცა, რომლის მიხედვითაც, თუ რომელიმე სომეხი კათოლიკობას მიიღებდა 2 თვით დაატყვევებდნენ და მარტო წყლითა და პურით გამოკვებავდნენ, ორი თვის შემდეგ კი 300 კაცი გაწკეპლავდა, ჩამოერთმეოდა ოჯახობა და გაიდევნებოდა დაბაში, სადაც სიცოცხლის ბოლომდე დარჩებოდა.

  1

• 1722 წლის 29 ნოემბერს თბილისიდან ვახტანგ მეექვსემ რომის პაპს, ინოჩენციო XII-ს, დახმარების თხოვნით მისწერა.

  2

• 1722 წლის 29 ნოემბერს თბილისიდან ვახტანგ VI-მ რომში ინოჩენციო XII-ს მისწერა, რომ ქართლის სამთავროს ასაოხრებლად და ქრისტიანობის მოსასპობად ოსმალეთის მთავარი ჯარს ამზადებდა საქართველოს საზღვრებთან.

  2

• 1722 წლის 29 ნოემბერს თბილისიდან ვახტანგ მეექვსემ რომის პაპს, ინოჩენციო XII-ს, სთხოვა ეშუამდგომლა ოსმალებთან, ქართლი რომ არ აეოხრებინათ.

  2

• 1722 წლის 29 ნოემბერს ვახტანგ VI-მ თბილისიდან ავსტრიის იმპერატორს მისწერა, რომ ქართლის სამთავროს ასაოხრებლად და ქრისტიანობის მოსასპობად ოსმალეთის მთავარი საქართველოს მეზობელ ქვეყნებში ჯარს ამზადებდა.

  1

• 1722 წლის 29 ნოემბერს თბილისიდან ვახტანგ მეექვსემ ავსტრიის იმპერატორს დახმარების თხოვნით მისწერა.

  1

• 1722 წლის 29 ნოემბერს თბილისიდან ვახტანგ  VI-მ ავსტრიის იმპერატორს სთხოვა, შეეჩერებინა მაჰმადიანი ოსმალები ძალით ან მათ ელჩს ეშუამდგომლა ოსმალებთან, რათა არ შეესრულებინათ მუქარა და ქართლი არ აეოხრებინათ.

  1

• 1722 წლის 29 ნოემბერს ვახტანგ VI-მ ავსტრიის იმპერატორისთვის გადასაცემი წერილი კონსტანტინეპოლში ავსტრიის ელჩს, დირლინგს, გაუგზავნა და თან იმპერატორთან და ოსმალეთის წინაშე შუამდგომლობა სთხოვა ოსმალების თავდასხმის ასაცილებლად.

  2

• 1722 წელს თბილისელი გაკათოლიკებული მონაზონი, ბეჟანა კონსტანტინეპოლში ჩავიდა, რათა იქიდან რომში წასულიყო.

  1

• 1722 წლის 18 დეკემბერს კარტაგინის არქიეპისკოპოსმა და პატრიარქის ვიკარიამ, პიერი ნათლისმცემელმა მავრომ, კონსტანტინეპოლიდან პროპაგანდას მისწერა, რომ ამ წერილს გადასცემდა თბილისელი მონაზონი ბეჟანა, რომელიც კათოლიკობის მიღების გამო ბევრჯერ სცემეს და დაამწყვრიეს, იგი იძულებული გახდა გამოქცეულიყო. პიერ ნათლისმცემელმა სთხოვა პროპაგანდას, ეს მონაზონი ბასილიანების რომელიმე მონასტერში დაეყენებინათ, კათოლიკედ ცხოვრება და ღვთის მსახურება რომ შეძლებოდა.  

  2

• 1722 წლის 18 დეკემბერს კარტაგინის არქიეპისკოპოსმა და პატრიარქის ვიკარიამ პიერი ნათლისმცემელმა მავრომ კონსტანტინეპოლიდან პროპაგანდას მისწერა, რომ ბერძნული ტიბიკონის მცოდნე თბილისელი მონაზონი ბეჟანა, რომელიც კონსტანტინეპოლის გავლით რომში მიდიოდა, ძალიან ხელმოკლედ ცხოვრობდა. პიერ ნათლისმცემელი იძულებული გახდა, რომ მისი სამგზავრო ფულისთვის წყალობა მოეკრიფა.

  2

• 1775 წლის 24 ნოემბერს უფროსმა პატრმა დომინიკემ რომს მისწერა, რომ სომხებისგან მიღებული სარფიანი დაპირების გამო ერეკლე მეფემ კათოლიკეების წინააღმდეგ ბრძანება გამოსცა, რომლის მიხედვითაც პატრი რომელიც სომეხს კათოლიკედ მონათლავდა, 50 თუმნით დაჯარიმდებოდა და ქვეყნიდან გაიდევნებოდა.

  2

• 1775 წლის 24 ნოემბერს უფროსმა პატრმა დომინიკემ რომს მისწერა, რომ 3 ივნისს სომხების მიერ თბილისში დაწყებული კათოლიკების დევნა 2 თვის შემდეგ შემცირდა, მაგრამ ეჩმიაძინის სომეხთა პატრიარქი სიმონი ეკლესიებში წასაკითხად განუწყვეტლივ აგზავნიდა კონდაკებს, რათა სომხებში მეტად გაეღვივებინა კათოლიკეების სიძულვილი.

  2

• 1775 წელს სომხების მიერ კათოლიკეების დევნის შესაჩერებლად საქართველოს პატრიარქმა უფროს პატრ დომინიკეს ურჩია კონსტანტინოპოლში მყოფი საფრანგეთისა და ავსტრიის ელჩებისთვის ეთხოვა, ერეკლესა და ეჩმიაძინის პატრიარქ სიმონისათვის კათოლიკეების დევნის გამო საყვედურის წერილი მიეწერათ, რადგან ელჩები დიდი გავლენით სარგებლობდნენ და მათი წერილები შედეგს გამოიღებდა.

  3

• 1777 წლის 24 იანვარს პატრმა დომინიკემ რომს მისწერა, რომ ეჩმიაძინის პატრიარქმა სიმონმა ისე დაიმონა ერეკლე მეფე საჩუქრებით, რომ რაც სურდა, იმას აკეთებინებდა და ისევ განახლდა უპატრონო კათოლიკეების დევნა.

  3

• 1777 წლის 24 იანვარს პატრმა დომინიკემ რომს მისწერა, რომ კათოლიკეების დევნით შეპყრობილი ეჩმიაძინის პატრიარქ სიმონის შესაჩერებლად, რომელიმე კათოლიკე ელჩს ოსმალეთის მთავრობისთვის უნდა ეთხოვა, რომ კონსტანტინოპოლის პატრიარქისთვის ეჩმიაძინის პატრიარქის შეჩერება მოეთხოვა, სანაცვლოდ კი ოსმალეთი კონსტანტინოპოლში ბერძნული ტიპიკონის მიმდევრებს აღარ შეავიწროვებდა. 

  2

• 1779 წლის 10 აპრილს პატრმა დომინიკემ რომს მისწერა, რომ ერეკლე მეფსთან პირადად საუბრისგან შეიტყო მისი ევროპაში არ გაშვების მიზეზები: 1) ის მეფეს სჭირდებოდა, 2) ქართველებს მისი თბილისში დარჩენა სურდათ, 3) თუმცა სომხები ემტერებოდნენ, მაინც ჰქონდათ მისი სიყვარული და პატივისცემა და 4) მის მრევლს სურდა, რომ ის მათთან დარჩენილიყო.

  2

• 1779 წლის 10 აპრილს პატრმა დომინიკემ რომს მისწერა, რომ ერეკლე მეფემ ევროპაში წასვლის ნება არ მისცა, რადგან საქართველოში დარჩენილ კათოლოკეებს სომხები შეუტევდნენ და ის იქნებოდა პასუხისმგებელი ყველა იმ საშინელებაზე, რასაც სომხები დაატრიალებდნენ.

  2

• 1779 წელს პროპაგანდა ფიდემ პატრ დომინიკეს კარგი სამსახურისთვის მადლობის წერილი გამოუგზავნა.

  1

• 1738 წლის 19 დეკემბერს თბილისელი ახალგაზრდა ანტონ გოდაკაანთი პროპაგანდამ თავის კოლეგიაში სასწავლებლად მიიღო.

  1

• 1779 წელს მისიონერებმა კაპუცინელი გორელი ანტონა თბილისიდან რომში გაგზავნეს.

  1

• 1781 წლის ნოემბერში ერეკლე II-მ გამოსცა სიგელი და პატრების ყმები გადასახადებისგან გაათავისუფლა, მათაც იგივე ბაჟი უნდა ეხადათ, რაც ეჩმიაძინისა და სხვა ეკლესიების ყმებს. სიგელი ხელმოწერილი იყო მეფისა და დედოფალ დარეჯანის მიერ. 

  2

• 1781 წლის 14 მარტს პატრმა მავრიმ კარდინალს მისწერა, რომ ერეკლე II-ის კარგი მეგობარი პატრი დომინიკე თრიესტელი თბილისიდან სამშობლოში ბრუნდებოდა, ამიტომ ერეკლემ მას დაავალა ამ წერილის რომში მიტანა.

  3

• 1781 წლის 20 ივნისს პატრი დომინიკე თრიესტელი თბილისიდან კონსტანტინოპოლში ჩავიდა, მას თან ჰქონდა ავსტრიის იმპერატორ იოზეფ II-ისთვის მიწერილი ერეკლე მეფის წერილი.

  3

• 1741 წლის პირველ ოქტომბერს თბილისიდან ევროპაში წავიდა ქართველი კათოლიკე ეპისკოპოსი ქრისტეფორე. იგი სმირნაში მივიდა, საიდანაც იქაურმა ეპისკოპოსმა რომში გაისტუმრა.

  1

• 1742 წლის პირველ ივნისს სმირნის ეპისკოპოსმა, იერონიმე ლანცამ, პროპაგანდის კარდინალს მისწერა, რომ სმირნაში მივიდა თბილისის არქიეპისკოპოსი, ქრისტეფორე ორბელიანი.

  2

• 1782 წლის 14 ნოემბერს პატრმა ანდრიამ კარდინალს მისწერა, რომ ერეკლე II-მ მავრო ვერონელი ევროპაში გაგზავნა.

  3

• 1782 წლის 14 ნოემბერს პატრმა ანდრიამ კარდინალს მისწერა, რომ ერეკლე II-მ 30 კაცი გაგზავნა გორში მის თბილისში ჩამოსაყვანად.

  1

• 1782 წლის შემოდგომაზე ერეკლე II-მ 30 კაცი გაგზავნა გორში პატრ ანდრიას თბილისში დასაბრუნებლად. 

  2

• 1782 წლის შემოდგომაზე ერეკლე II-მ პატრ ანდრიას დაავალა პატრი მავრო ვერონელი 2 დღეში მოსკოვის გავლით ვენაში გასამგზავრებლად მოემზადებინა.

  3

• 1782 წლის შემოდგომაზე ერეკლე II-მ პატრ ანდრიას დაავალა პატრი მავრო ვერონელისთვის გასატანებელი წერილები ეთარგმნა. ერეკლე მეფე წერილს უგზავნიდა საფრანგეთის მეფეს, სარდინიის მეფეს, ნეაპოლის მეფეს, ვენეციის რესპუბლიკას.

  3

• 1782 წლის 14 ნოემბერს პატრმა ანდრიამ კარდინალს მისწერა, რომ ერეკლე II ევროპის სხვადასხვა ქვეყნის მმართველებს სწერდა და ცდილობდა მათგან ურწმუნოთა წინააღმდეგ ბრძოლაში დახმარება მიეღო, სანაცვლოდ კი კათოლიკეებს ეკლესიების დაბრუნებას ჰპირდებოდა.

  2

• 1782 წლის 14 ნოემბერს პატრმა ანდრიამ კარდინალს მისწერა, რომ პატრ მავრო ვერონელს მანაც გაატანა წერილი, რათა იმპერატორს მიეღო და პროპაგანდა ფიდესაც სთხოვა მისი დახმარება.

  2

• 1782 წლის 14 ნოემბერს პატრმა ანდრიამ კარდინალს მისწერა, რომ ერეკლე II-ს ეკლესიების დაბრუნება სთხოვა. მეფემ თავისი ხელით დაწერა წერილი ეკლესიების დაბრუნებისა და პირობაც დადო, რომ სომხების დევნისგან დაიცავდა კათოლიკეებს, თუ ისინი მას ევროპის მთავრებთან დაახლოებაში დაეხმარებოდნენ.

  2

• 1782 წლის 14 ნოემბერს პატრმა ანდრიამ კარდინალს მისწერა, რომ ერეკლე II ოსმალეთის წინააღმდეგ ბრძოლაში იმპერატორისგან და საფრანგეთისგან ჯარის 2-2 დანაყოფს ითხოვდა, ხოლო თითო დანაყოფს – სარდინიის, ნეაპოლისა და ვენეციისგან. 

  2

• 1782 წლის 14 ნოემბერს პატრმა ანდრიამ კარდინალს მისწერა, რომ ერეკლე II-ისთვის ევროპის დიდი ქვეყნებისგან ფულადი დახმარებაც ისევე მნიშვნელოვანი იყო, როგორც ჯარით. 

  2

• 1782 წლის 14 ნოემბერს პატრმა ანდრიამ კარდინალს მისწერა, რომ ერეკლე II-მ დახმარების მისაღებად პაპს სთხოვა საფრანგეთის, სარდინიის, ნეაპოლისა და ვენეციის მთავრებთან შუამდგომლობა, სანაცვლოდ კი სპარსებისა და ოსმალების წინააღმდეგ ბრძოლაში თავის მხარდაჭერას ჰპირდებოდა მათ. 

  2

• 1782 წლის 14 ნოემბერს პატრმა ანდრიამ კარდინალს მისწერა, რომ მანაც გაუგზავნა პაპ პიუ VI-ს წერილი შეძლებისდაგვარად დახმარებოდა ერეკლე II-ს და სანაცვლოდ 1775 წელს სომხების სასარგებლოდ კათოლიკეების წინააღმდეგ გამოცემული ბრძანების განადგურება მოეთხოვა.

  3

• 1782 წლის 14 ნოემბერს პატრმა ანდრიამ კარდინალს მისწერა, რომ მანაც გაუგზავნა პაპ პიუს VI-ს წერილი შეძლებისდაგვარად დახმარებოდა ერეკლე მეფეს, სანაცვლოდ კი შეეძლო მისთვის ჩამორთმეული 18 ეკლესიის კათოლიკეებისთის დაბრუნება მოეთხოვა.

  3

• 1782 წლის 18 ოქტომბერს ერეკლე II-მ ვენეციის რესპუბლიკას წერილი მისწერა და ოსმალებისა და სკვითების წინააღმდეგ ბრძოლაში დახმარება სთხოვა. წერილი პატრ მავრის უნდა ჩაეტანა ვენეციაში.

  2

• 1782 წლის 18 ოქტომბერს ერეკლე მეფემ ვენეციის რესპუბლიკას წერილი მისწერა და ერთი პოლკის დასაქირავებლად ფული სთხოვა.

  1

• 1782 წლის 14 ნოემბერს პატრი მავრო ვერონელი თბილისიდან ევროპაში გაემგზავრა და თან წაიღო ერეკლე II-ის საფრანგეთის, სარდინიის, ნეაპოლისა და ვენეციის მთავრებთან გაგზავნილი წერილები.

  2

• 1782 წლის 28 ოქტომბერს ერეკლე II-მ პატრ მავრო ვერონელს ევროპაში გასამგზავრებლად ქართულ, თათრულ და ლათინურ ენებზე დაწერილი პასპორტი მისცა.

  2

• 1783 წელს უფროსმა პატრმა თბილისიდან რომს მისწერა, რომ თუ ერეკლე II-ის საფრანგეთის, სარდინიის, ნეაპოლისა და ვენეციის მთავრებთან გაგზავნილმა წერილებმა მათ კარამდე მიაღწია, სათანადო რეაგირება მოეხდინათ.

  1

• 1783 წლის 19 ნოემბერს უფროსმა პატრმა რომს მისწერა, რომ გასულ წელს ერეკლე II-ს ახალი სახლი სთხოვა პატრებისთვის, რადგან სახლი რომელიც იმ დროს ჰქონდათ ინგრეოდა. ერეკლე II სახალხოდ დაჰპირებია უფროს პატრს, რომ მის თხოვნას დააკმაყოფილებდა.

  1

• 1783 წლის 19 ნოემბერს უფროსმა პატრმა რომს მისწერა, რომ გასულ წელს ერეკლე II დაჰპირდა არა მხოლოდ საცხოვრებელს მისცემდა მათ, არამედ ეკლესიებსაც დაუბრუნებდა, მაგრამ კათოლიკეების მოწინააღმდეგთა წინაშე ამ ქმედების ასახსნელად, რომელიმე გავლენიანი მთავარის წერილი სჭირდებოდა, რომელშიც მთავარი ერეკლეს კათოლიკეებისთვის ეკლესიების დაბრუნებას სთხოვდა.

  1

• 1783 წლის 19 ნოემბერს უფროსმა პატრმა რომს მისწერა, რომ სანამ ერეკლე II ცოცხალი იყო იქამდე კათოლიკური ეკლესიების დაბრუნება ადვილი იყო. მის შემდეგ ეს საქმე გართულდებოდა, რადგან მის უფროს ვაჟს ვახტანგს მოძღვარმა ურჩია, ჩვენ ეკლესიები არ დაგვიბრუნოს.

  2

• 1783 წელს ვახტანგ ბაგრატიონის მოძღვარი კათოლიკეებისთვის ჩამორთმეულ ეკლესიაში წინამძღვარი იყო.

  1

• 1786 წლის 16 დეკემბერს პროპაგანდა ფიდემ პატრ ანდრიას მისწერა და სამეგრელოში 2 მისიონერის გაგზავნისთვის მადლობა გადაუხადა.

  1

• 1786 წლის 15 ნოემბერს პატრმა ანდრიამ რომს მისწერა, რომ ნიკოლოზ დადიანის ძმის გარდაცვალების შემდეგ სამეგრელოს მისიონის შესახებ ინფორმაცია აღარ მიუღიათ.

  2

• 1786 წლის 15 ნოემბერს პატრმა ანდრიამ რომს მისწერა, რომ ამავე წლის 23 აპრილს იმერეთის მეფე სოლომონ I გარდაიცვალა.

  2

• 1786 წლის 31 მარტს პატრმა ანდრიამ რომს მისწერა, რომ საქართველოში მიმდინარე ომებით შევიწროვებულ კათოლიკეებს კიდევ უფრო ავიწროვებდნენ სომხები.

  1

• 1786 წლის 31 მარტს პატრმა ანდრიამ რომს მისწერა, რომ სომხებმა შეიძინეს პატრების სახლზე მიდგმული სახლი სემინარიის მოსაწყობად, სინამდვილეში კი მათი მიზანი კათოლიკე და მწვალებელი ბავშვების დაპირისპირება იყო.

  1

• 1786 წლის 31 მარტს პატრმა ანდრიამ რომს მისწერა, რომ სომხების მიერ პატრების გვერდზე მდგომი სახლის შეძენის შემდეგ პატრებმა ერეკლე მეფეს მიმართეს. მეფემ საქმე კათოლიკეების სასარგებლოდ გადაწყვიტა და ახლა იძულებული იყვნენ, ის ადგილი შეესყიდათ.

  2

• 1786 წელს სომხებთან 3-თვიანი დავის შემდეგ პატრმა ანდრიამ 600 სკუდიად იყიდა მათ გვერდზე სომხების მიერ შეძენილი სახლი, რომელიც ეკლესიას მიუერთა და უფრო გაადიდა.

  1

• 1786 წელს სომხებმა ეჩმიძინის პატრიარქს მისწერეს და სთხოვეს, ერეკლე მეფესთან ეშუამდგომლა, რათა უკან დაებრუნებინა კათოლიკეების სახლთან მდებარე სემინარია, რომელიც პატრმა ანდრიამ შეისყიდა. 

  1

• 1787 წლის 3 აგვისტოს პატრმა ანდრიამ რომს მისწერა, რომ გორელი ძმა ანტონი გარდაიცვალა.

  2

• 1787 წლის 3 აგვისტოს პატრმა ანდრიამ რომს მისწერა, რომ გორელი ძმა ანტონი ძალიან კარგი ექიმი იყო, ამიტომ ერეკლე მეფესა და დიდებულებს სულ ის მკურნალობდა.

  3

• 1787 წლის 3 აგვისტოს პატრმა ანდრიამ რომს მისწერა, რომ იქ მყოფი თბილისელი ანტონისთვის კარგად შეესწავლებინათ ექიმობა და საქართველოში გორელი ანტონის შემცვლელად გამოეგზავნათ.

  3

• 1788 წლის დეკემბრის დასაწყისში ერეკლე მეფის ერთადერთი და გარდაიცვალა.

  1

• 1789 წლის 20 იანვარს უფროსმა პატრმა რომს მისწერა, რომ დეკემბრის დასაწყისში ერეკლე II-ის ერთადერთი და გარდაიცვალა.

  1

• 1789 წლის 20 იანვარს უფროსმა პატრმა რომს მისწერა, რომ ერეკლე II-ის დამ სიკვდილის წინა დღეს დამსწრეთა წინაშე აღიარა, რომ კათოლიკურ სარწმუნოებას აღიარებდა.

  1

• 1788 წლის დეკემბერში ერეკლე II-ის ავადმყოფ დას უფროსი პატრი მკურნალობდა.

  1

• 1788 წლის დეკემბრის დასაწყისში ერეკლე II-ის დამ სიკვდილის წინა დღეს მასთან სამკურნალოდ მისული უფროსი პატრის, მნახველებისა და სამეფო ოჯახის წინაშე განაცხადა, რომ კათოლიკურ სარწმუნოებას აღიარებდა.

  1

• 1790 წლის 20 იანვარს უფროსმა პატრმა რომს მისწერა და წერილში კიდევ ერთხელ აღნიშნა, რომ ერეკლე II-ის ერთადერთმა დამ სიკვდილის წინა დღეს განაცხადა, რომ კათოლიკურ სარწმუნოებას აღიარებდა.

  1

• 1792 წელს რომიდან საქართველოში 3 კაპუცინთან ერთად პატრი ნიკოლა რუთილიანელი გამოგზავნეს.

  1

• 1896 წელს ზაქარია ჭიჭინაძემ ნიკოლა რუთილიანელს მიუძღვნა წერილი „პატრი ნიკოლა“.

  2

• მიქელ თამარაშვილის წიგნიდან „ისტორია კათოლიკობისა ქართველთა შორის“ ვიგებთ, რომ 1795 წელს საქართველოს შემოსეულმა სპარსელებმა კათოლიკეებს, ეკლესიები, სახლები და მონასტრები გადაუწვეს.

  1

• 1798 წლის 13 იანვარს წმინდა კრებამ თბილისში კაპუცინების მისიონის უფროს პატრს ანდრია პალერმელს წერილი მისწერა.

  1

• 1798 წლის 13 იანვარს წმინდა კრებამ თბილისში კაპუცინების მისიონის უფროს პატრს, ანდრია პალერმელს მისწერა, რომ კრება შეწუხებული იყო საქართველოში კათოლიკეების მძიმე ყოფით.

  1

• 1798 წლის 13 იანვარს წმინდა კრებამ თბილისში კაპუცინების მისიონის უფროს პატრს ანდრია პალერმელს მისწერა, რომ როგორც 2 წლის წინ გაუგზავნა 2 წლის ხელფასი წინასწარ, ისე ახლა უგზავნიდა 400 სკუდს დახმაების სახით.

  1

• 1798 წლის 13 იანვარს წმინდა კრებამ პატრ ანდრია პალერმელს მისწერა, რომ კების გამოყოფილ 400 სკუდიას მათივე წესის ერთი ვექილი ჩაუტანდა თბილისში.

  1

• 1798 წლის 13 იანვარს წმინდა კრებამ თბილისში კაპუცინების მისიონის უფროს პატრს ანდრია პალერმელს მისწერა, რომ გარდაცვლილი პატრების კარლო ჩინგოლელისა და კიდევ ორი პატრის ნაცვლად სხვა პატრებს გამოგზავნიდნენ საქართველოში.

  2

• 1798 წლის 13 იანვარს წმინდა კრებამ თბილისში კაპუცინების მისიონის უფროს პატრს, ანდრია პალერმელს მისწერა, რომ პატრმა სილიბისტრე ავოლელმა პატრ კარლო ჩინგოლელისა და კიდევ ორი პატრის გარდაცვალების ამბავი შეატყობინა.

  3

• 1798 წლის 13 იანვარს წმინდა კრებამ თბილისში კაპუცინების მისიონის უფროს პატრს ანდრია პალერმელს მისწერა, რომ საქართველოში წამოვიდნენ მალთელი პატრი ივანე მახარებელი და ძმა ბერნარდო ჩივითა-კასტელანელი.

  3

• 1676 წლის 1-ელ იანვარს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ გორის მისიის შენახვა აღარ შეეძლოთ.

  1

• 1676 წლის 1-ელ იანვარს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ სანამ თურქეთსა და სპარსეთს შორის ომი დაიწყებოდა და მშვიდობა იყო, პატრები გორის მისიონს არ დათმობდნენ, ან სამეგრელოში გადავიდოდნენ. 

  1

• 1676 წლის 1-ელ იანვარს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ გორის მისიონის პატრები მინიმუმ ორ აღმოსავლურ ენას ფლობდნენ და არ შეიძლებოდა მათი მოვალეობის სხვებზე გადაბარება.

  1

• 1676 წლის 1-ელ იანვარს ფრა ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ პრეფექტის გარდაცვალების შემდეგ ბევრი ვალი აღმოჩნდა დასაფარი და ამ თვეშივე მიდიოდა გორში ეკლესიისა და ჰოსპიცის დასახმარებლად.

  1

• 1676 წლის 1-ელ იანვარს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ 4 რელაციონე გაუგზავნა კარდინალებს და კიდევ ერთ სათხოვარს კონსტანტინოპოლის გზით გააგზავნიდა. 

  1

• 1675 წლის 1-ელ დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ უკვე 10 წელი იყო რაც მათ ემსახურებოდა.

  1

• 1675 წლის 1-ელ დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ პრეფექტმა გარდაცვალებამდე ოთხი უკანასკნელი მისიონერი გააგდო მისიიდან. მისი მოღვაწეობის პერიოდში გაყრილთა რიცხვი 10-ს აღწევდა.

  1

• 1675 წლის 1-ელ დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ გორის მისიას არ ეხებოდა პრეფექტის ხელი, სადაც ჯერ ავგუსტინელები და თეატინელები, ახლა თვითონ მოღვაწეობდნენ. დარჩა 2 ოსპიცი და ეკლესია 4 ავადმყოფ მისიონერს.

  1

• 1675 წლის 1-ელ დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ კიდევ შვიდი წლის განმავლობაში გორის მისია მძიმე მდგომარეობაში იქნებოდა, ვიდრე ახალი მისიონერები ენას შეისწავლიდნენ, საიდუმლოებებს აღასრულებედნენ და იქადაგებდნენ.

  1

• 1675 წლის 1-ელ დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ უკვე ერთი წელი იყო, უფლისწული ერეკლე, რომში კარგად ცნობილი თეიმურაზის ნათესავი, სპარსეთში იყო და ტახტის დაბრუნებას ითხოვდა.

  3

• 1675 წლის 1-ელ დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ მეფისნაცვალს საქართველოს უდიდესი ნაწილის მმართველის ორი შვილი გაექცა.

  1

• 1675 წლის 1-ელ დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ პატრები, მათ შორის ფრანჩესკო მარია და მონტე კატინო, თბილისიდან სამშობლოში გაემგზავრნენ.

  2

• 1675 წლის 1-ელ დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ უხუცესი პატრი ფრანჩესკო მარია და მონტე კატინო თბილისიდან გამგზავრებამდე მხოლოდ ერთხელ ნახა და მოუსმინა.

  2

• 1675 წლის 1-ელ დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ უხუცესი პატრი ფრანჩესკო მარია და მონტე კატინო არ მიეწვიათ და მისთვის არ მოესმინათ, რადგან მისგან მხოლოდ ცილისწამებას მოისმენდნენ.

  2

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ საქართველო მუსულმანური თურქეთისა და სპარსეთის შუაგულში ახერხებდა იმას, რომ სრულად არ დაემორჩილებოდა მათ. ქართველებს ყველაზე ლამაზი სისხლი ჰქონდათ აზიაში, შეიძლება ითქვას ევროპაშიც.

  1

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ საქართველოში ბატონებს დესპოტური ძალაუფლება ჰქონდათ, ისინი განაგებენდნენ ქვეშევრდომთა სიცოცხლეს, ქონებას, ღირსებას და ჰყიდდნენ მთელ ოჯახებს თურქებზე. ზოგი მათგანი თურქებისთვის რომ არ მიეყიდათ მდინარეში იხრჩობდა თავს, ზოგი თვალს ითხრიდა, ზოგი ცხვირს იჭრიდა.

  1

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ საქართველოს საზღვრები აზიაში შავი ზღვიდან, ფაზისიდან იწყება სამეგრელოში და მიუყვება კასპიის ზღვამდე მთებს შორის დიდ და მცირე სომხეთის საზღვარს.

  1

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ ქართველები მებრძოლი ხალხი იყო, რომელთა დამორჩილება ვერ შეძლო უძველესი დროიდან ვერც თემურლენგმა და ვერც სხვებმა.

  2

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ საქართველოს ორ მთავარ პროვინციას, რომლებსაც შეიძლება რესპუბლიკა ეწოდოს, სპარსეთის მეფე მართავდა, ორ დანარჩენს - თურქები.

  1

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ მის მისიაში ბევრი კათოლიკე იყო, მათ შორის მისი სულიერი შვილი ბატონი აცარია აუაკიო. 

  2

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ მედიცინის გარეშე მისიას ვერ შეინახავდნენ, რადგან მცდელობის მიუხედავად, ბოლოს მაინც მივიდოდა ერევნის ან ეჩმიაძინის ვართაპეტი და დაანგრევდა ყველაფერს, რასაც წლების განმავლობაში აშენებდნენ, ყველა კათოლიკეს განდევნიდნენ და აღადგენდნენ იოანე ძინიენზელისა და გრიგოლი დატუნიანსელის ერესს.

  1

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ პადრე პრეფექტი გარდაიცვალა.

  1

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ პადრე ანტონიო მარია და ნაპოლი ორ მისიონერთან ერთად საუკეთესო არჩევანი იყო მათი მისიისთვის, რადგან მემკვიდრეობიდან 100 სკუდით შეძლებდნენ სამი მისიონერის, ეკლესიისა და მონის შენახვას.

  2

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ პადრე ანტონიო მარია და ნაპოლი ერევნის მდიდარ მისიაში იმყოფებოდა და საქართველოში წამოსვლა სურდა.

  1

• 1650 წლის 30 სექტემბერს კარლო და პეშამ, დიონისიო და პიაჩენცამ და ბონავენტურა და ლუკამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინეს, რომ პრეფექტ ჯუზეპეს მმართველობით კმაყოფილები იყვნენ. სხვა პრეფექტი არ სურდათ და და ითხოვდნენ მის დამტკიცებას შვიდი წლით. 

  4

• 1650 წლის 30 სექტემბერს კარლო და პეშამ, დიონისიო და პიაჩენცამ და ბონავენტურა და ლუკამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინეს, რომ არ სურდათ, პადრე ჯუსტინო და ლივორნო გამხდარიყო მათი მეთაური. მისი მიზეზით მისიამ ბევრი კარგი პიროვნება დაკარგა, როგორებიც იყვნენ ბერნარდო მარია და ნაპოლი, რაფაელო და პარმა, ანჯელო და ვიტერბო.

  7

• 1650 წლის 30 სექტემბერს კარლო და პეშამ, დიონისიო და პიაჩენცამ და ბონავენტურა და ლუკამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინეს, რომ თუ პადრე ჯუსტინო და ლივორნოს დაუნიშნავდნენ მეთაურად, მაშინვე დატოვებდნენ მისიას და თავიანთ პროვინციებში დაბრუნდებოდნენ.

  4

• 1650 წლის 30 ოქტომბერს კარლო და პეშამ თბილისიდან კარდინალ ჩესის მისწრა, რომ თბილისის მისიაში გაგზავნილი თანხები უნაყოფოდ არ იხარჯებოდა.

  2

• 1650 წლის 30 ოქტომბერს კარლო და პეშამ თბილისიდან კარდინალ ჩესის მისწერა, რომ ჯუზეპე და ბოგონიანო კარგი პრეფექტი იყო, მაგრამ ჯუსტინო და ლივორნო არ მოსწონდათ წინამძღვრად, რადგან იგი საერო პირებზე უფრო ზრუნავდა, ვიდრე სასულიეროებზე. მისიონერები ამბობდნენ, რომ მისი დანიშვნის შემთხვევაში დატოვებდნენ მისიას.

  4

• 1650 წელს ჯუზეპე და ბოგონიანო თბილისში მისიონერების პრეფექტი იყო.

  1

• 1652 წლის 22 ივნისს კარლო და პეშამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მდივანს მისწერა, რომ საქართველოს მისიის ნეაპოლის პროვინციისთვის მიკუთვნება ყველას გაუკვირდა. ამ მისიის ნეაპოლისთვის გადაცემა ორი მიზეზის გამო არ შეიძლებოდა: პირველი, იმიტომ, რომ იქაური პადრეები უარს ამბობდნენ ენის შესწავლაზე და მეორე, ესპანეთსა და საფრანგეთს შორის ომის პერიოდში ვერ შეძლებენ მისიაზე ზრუნვას.

  1

• 1652 წლის 22 ივნისს კარლო და პეშამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მდივანს მისწერა, რომ საქართველოს მისიის გადაცემას ყველაზე მეტად ფლორენციის პროვინცია იმსახურებდა. ავტორი იმედოვნებდა, რომ პროპაგანდა ფიდეს მდივნის დახმარებით ამ მისიის გადაცემა ნეაპოლის პროვინციისთვის არ მოხდებოდა.

  1

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ გორში მისიონერების ქონებას შეადგენდა: ეკლესია, სახლი, ბაღი, მარიამ დედოფლის ნაჩუქარი ბაღი და ეკლესია, ორი ქვეშევრდომით, რომელთაგან ერთს ერქვა ზაქარია და თეიმურაზ მეფის მიერ ამბროჯო ავგუსტინელისთვის ნაჩუქარი ქონება.

  5

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ პაპუნა ფალევანელი, არდაშელი და სხვა თავადები ფლობდნენ მისიონერების ქონებას. ზურაბ ერისთავს ერგო მისიონერთა ეკლესიისა და სახლის ავეჯის დიდი ნაწილი. 

  4

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ 4 წლის წინ მამასახლისის ცოლმა თინათინმა მას უჩვენა წიგნებით სავსე საცავი თუმანიშვილების ეკლესიაში, მაგრამ წიგნებისა და წმ. ავგუსტინეს ნახატის მოძიება შემდეგ შეუძლებელი გახდა.

  2

• 1676 წლის 10 მარტს ვიცე-პრეფექტმა ბერნარდო მარია დი ნაპოლიმ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ წელიწადში 15 სკუდი არ იყო საკმარისი მისიის შესანახად.

  1

• 1676 წლის 10 მარტს ვიცე-პრეფექტმა ბერნარდო მარია დი ნაპოლიმ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ ფული ყოველ წელს უნდა გაგზავნილიყო ალეპოში ბატონ ჯოვანი მარია მანიერთან, ან ერევანში აცარია აუაკიოსთან.

  3

• 1676 წლის 10 მარტს ვიცე-პრეფექტმა ბერნარდო მარია დი ნაპოლიმ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ მისიონერები უნდა შერჩეულიყვნენ ერთ პროვინციაში, ისინი აუცილებლად უნდა ყოფილიყვნენ მქადაგებლები და არა მხოლოდ სასულიერო და საერო პირები.

  1

• 1676 წლის 10 მარტს ვიცე-პრეფექტმა ბერნარდო მარია დი ნაპოლიმ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ პრეფექტს უნდა ჰქონოდა უფლება, ყოველ ორ წელში უკან გაეგზავნა 2 უხუცესი სასულიერო პირი.

  1

• 1676 წლის 10 მარტს ვიცე-პრეფექტმა ბერნარდო მარია დი ნაპოლიმ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, გამოეყენებინათ ავტორიტეტი და იტალიის რეგიონების მთავრებისთვის ეთხოვათ, დახმარებოდნენ მისიონერებს, ვინაიდან საფრანგეთის მინისტრები არ ეხმარებოდნენ იტალიელ მისიონერებს.

  1

• 1676 წლის 10 მარტს ვიცე-პრეფექტმა ბერნარდო მარია დი ნაპოლიმ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, გამოეგზავნათ საქართველოში სომხური ანბანი, გრამატიკა და მოძღვრება სომხურად, ასევე სხვა ბერძნული, სომხური, არაბული და თურქული წიგნები.

  1

• 1671 წლის 30 მარტს სერაფინო და მელიკოკამ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ რომიდან თბილისში მოულოდნელად ჩამოვიდა პადრე ჯუზეპე და ბოგონიანო თანმხლებ პირებთან ერთად და ჩამოიტანა საჭირო თანხა. 

  
  

  2

• 1671 წლის 30 მარტს სერაფინო და მელიკოკამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ ჯუზეპე და ბოგონიანო პრეფექტად დატოვებისთვის მადლობას იხდიდა, მაგრამ სურდა, ეს ტვირთი მისთვის აერიდებინათ.

  2

• 1671 წლის 30 მარტს თბილისიდან სერაფინო და მელიკოკას მიერ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციასთან გაგზავნილ წერილში საუბარია სკოლის განახლების შესახებ, სადაც მისიონერები ასწავლიდნენ ქართულს, იტალიურს, ლათინურს და ქრისტიანულ დოქტრინას ყოველდღე.

  1

• 1671 წლის 14 აპრილს სერაფინო და მელიკოკამ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ პადრე ჯუზეპე კორსოს თანმხლებ პირებთან ერთად თბილისში ჩამოსვლა ძალიან ახარებდათ. 

  2

• 1671 წლის 14 აპრილს სერაფინო და მელიკოკამ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას თბილისიდან მისწერა, რომ საქართველოში იტალიასთან შედარებით ყველაფერი ძვირი იყო, ერთი კაცის 25 რომაული სკუდით შენახვა შეუძლებელი იყო. შეატყობინა, რომ ჩამოტანილი ფულით ვალები გადაიხადეს, დარჩენილი თანხით კი ხელმომჭირნედ უნდა ეცხოვრათ.

  1

• 1671 წლის 14 აპრილს სერაფინო და მელიკოკამ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას თბილისიდან მისწერა, რომ ფრანჩესკო მარია და მონტეკატინო მოხუცდა და ავად იყო. მას არ შეუსწავლია და არც არასდროს ისწავლიდა ქართულ ენას, იგი უნდა გამგზავრებულიყო საქართველოდან.

  2

• 1674 წლის 10 ოქტომბერს სერაფინო და მელიკოკამ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს მედიცინისთვის ლიცენზია სთხოვა.

  
  

  1

• 1674 წლის 10 ოქტომბერს სერაფინო და მელიკოკამ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს თბილისიდან მისწერა, რომ ანჯელო და ვიტერბო გააგზავნა მისიის საჭიროებების მოსახსენებლად და პატარა რელაციონეც გაატანა თან.

  
  

  2

• 1674 წლის 10 ოქტომბერს სერაფინო და მელიკოკამ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს თბილისიდან შეატყობინა, რომ ბევრი სომეხი მოაქციეს კათოლიკურ სარწმუნოებაზე.

  
  

  1

• 1674 წლის 10 ოქტომბერს სერაფინო და მელიკოკამ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს შეატყობინა, რომ სულ 6 მისიონერი იმყოფებოდა თბილისში. მეშვიდე პადრე ჯუზეპე ანტონიო რომაელი იყო, რომელიც იტალიისკენ გაემგზავრა, სპარსეთის მეფის კარზე იყო და თავრიზიდან იწერებოდა წერილებს. მელაკოკას თქმით, შვიდი მისიონერი საკმარისი იყო სამი მისიის შესანახად და ათი არ იყო საჭირო.

  
  

  2

• 1673 წლის 17 აგვისტოს პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებმა სერაფინო და მელიკოკას თბილისში მისწერეს, რომ გაეშვათ რომში ის ყმაწვილი, რომელმაც ცხვირი მოიჭრა, რათა არ გაეგზავნათ სპარსეთის მეფისთვის.

  
  

  1

• 1674 წლის 19 ოქტომბერს სერაფინო და მელაკოკამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს შეატყობინა, რომ ყმაწვილმა, რომელმაც ცხვირი მოიჭრა, უარი განაცხადა რომში წასვლაზე. მისი თქმით, ცხვირი მოიჭრა, რათა სპარსეთში არ გაეგზავნათ და მშობლებსა და საქართველოს არ მოვშორებოდა, რომი კი არ აინტერესებდა.

  
  

  1

• 1674 წლის 19 ოქტომბერს სერაფინო და მელაკოკამ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს შეატყობინა, რომ პადრე ფრანჩესკო მარია დი მონტეკატინო იმ დრომდე არ გამოჩენილა.

  
  

  2

• 1674 წლის 19 ოქტომბერს სერაფინო და მელაკოკამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს შეატყობინა, რომ 4 წელი იყო, რაც დაფინანსება არ ჰქონდათ მიღებული. ასევე მისწერა, რომ 7 სასულიერო პირითა და 220 სკუდი წლიური დაფინანსებით ორი მისიის შენახვა შეუძლებელი იყო.

  
  

  1

• 1674 წლის 19 ოქტომბერს სერაფინო და მელაკოკამ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს მისწერა, რომ გასული წლის მაისის თვეში პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის მიერ გამოცემული დეკრეტის ასლი გამოუგზავნეს, რომლის მიხედვითაც, კვიპროსის მისიაში უნდა გაეცვალათ საქართველოს მისია. ეს კი დიდი დანაკარგი იქნებოდა იტალიელი ერისთვის, ვინაიდან ფრანგი პადრეები ჰუგენოტები და კალვინისტები იყვნენ, რითიც ცუდ მაგალითს მისცემდნენ ხალხს და პაპის ავტორიტეტის წინააღმდეგ იქადაგებდნენ.

  
  

  1

• 1676 წლის 12 აპრილს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ ვართაპეტმა თომამ მას საკუთარი ნათესავები - ლუკა და მიხეილი მიაბარა მოწაფეებად.

  4

• 1670 წლის 10 ნოემბერს კარლო და პეშამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ ჯუზეპე ანტონიო რომაელის ხელით მიიღო წერილი იტალიიდან, რომელშიც ატყობინებდნენ ნათესავის გარდაცვალების შესახებ და უგზავნიან ფულს იტალიაში ჩასასვლელად. კარლო და პეშა კარდინალებისგან ითხოდა ნებართვას გასამგზავრებლად, იმ პირობით, რომ შემდეგ დაუყოვნებლივ დაუბრუნდებოდა მისიას.

  
  

  2

• 1670 წლის 10 ნოემბერს კარლო და პეშამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ შეისწავლა ქართული ენა და ერთი წელიც არ იყო გასული მისი ჩამოსვლიდან, რომ ამ ენაზე იქადაგა კიდეც.

  
  

  1

• 1670 წლის 10 ნოემბერს კარლო და პეშამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს სთხოვა, რომ კორსიკის პროვინციიდან ჩამოსული პრეფექტი ჯუზეპე და ბოგონიანო შვიდი წელი დაეტოვებინათ მისიაში, რადგან ეს კარგი იქნება მმართველობისთვის და მშვიდობისთვის. ჯუსტინო და ლივორნოს გამო ბევრ კარგ მისიონერს ჰქონდა დატოვებული მისია, მათ შორის, ბერნარდო მარია და ნაპოლიოს.

  
  

  4

• 1675 წლის 15 აგვისტოს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ რელაციონეში აღნიშნა, რომ 8 წელია, მშობლებისთვის არაფერი უცნობებია.

  
  

  1

• 1675 წლის 15 აგვისტოს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ რელაციონეში დაწვრილებით აღწერა სომხეთის საპატრიარქო ტახტზე ორ მოწინააღმდეგე მხარეს შორის არსებული დაპირისპირება.

  
  

  1

• ბერნარდო მარია და ნაპოლი თავის უთარიღო რელაციონეში საქართველოს მისიის საქმიანობის 4 ძირითად ხელის შემშლელ პრობლემაზე წერს.

  1

• ბერნარდო მარია და ნაპოლი თავის რელაციონეში წერს, რომ საქართველოს მისია პირველ ადგილზე უნდა იდგეს სხვა მისიებთან შედარებით სამოციქულო საქმიანობის თავისუფლების გამო.

  1

• ბერნარდო მარია და ნაპოლი თავის რელაციონეში საქართველოს მისიის საქმიანობის პირველ ხელის შემშლელ ფაქტორად მისიონერთა სხვადასხვა პროვინციიდან შერჩევას ასახელებს, რის გამოც მისიონერები ერთმანეთისგან ყველაფრით განსხვავდებოდნენ.

  1

• ბერნარდო მარია და ნაპოლი თავის რელაციონეში ამტკიცებს, რომ დაახლოებით 32 მისიონერისგან, რომლებიც წმინდა კონგრეგაციამ გამოგზავნა საქართველოში, 20 წლის განმავლობაში, მხოლოდ 4 ან 5 გამოდგებოდა კათოლიციზმის გასავრცელებლად. დანარჩენები ან მედიცინით ემსახურებოდნენ საზოგადოებას, ან ხელს უშლიდნენ სხვა კარგ მისიონერებს საქმიანობაში.

  1

• ბერნარდო მარია და ნაპოლი თავის რელაციონეში წერს, რომ ერთ პროვინციას უნდა დავალებოდა საქართველოს მისიის მართვა, შერჩევა და გამოგზავნა. მისიონერები სულიერი და გონებრივი თვისებების გათვალისწინებით უნდა შერჩეულიყვნენ.

  1

• ბერნარდო მარია და ნაპოლი თავის რელაციონეში წერს, რომ საქართველოს მისიის მმართველ ვიცე-პრეფექტს უნდა შეძლებოდა, უკან, იტალიაში, გაებრუნებინა პირი, რომელსაც მისიონერისთვის საჭირო თვისებები არ ექნებოდა.

  1

• ბერნარდო მარია და ნაპოლი თავის რელაციონეში აღნიშნავს, რომ წელიწადში დაახლოებით 100 სკუდი იყო გამოყოფილი  საქართველოს მისიის შესანახად, რომელსაც პრეფექტი განაგებდა.

  1

• ბერნარდო მარია და ნაპოლი თავის რელაციონეში საქართველოს მისიის საქმიანობის მეორე ხელის შემშლელ ფაქტორად არასაკმარის წლიურ სუბსიდიას ასახელებს, რომელიც თბილისისა და გორის მისიებს არ ჰყოფნიდა.

  1

• ბერნარდო მარია და ნაპოლი თავის რელაციონეში აღნიშნავს, რომ საქართველოში თითოეული მისიისთვის 120 სკუდი უნდა გამოყოფილიყო, რომლითაც შეინახავდნენ 6 სასულიერო პირს და არა 15-ს, როგორც ეს იყო 1670 წლის დეკრეტის მიხედვით. ეს თანხა საკმარისი იქნებოდა ორი სახლისა და ორი ეკლესიის შესანახადაც.

  1

• ბერნარდო მარია და ნაპოლი თავის რელაციონეში საქართველოს მისიის საქმიანობის მესამე ხელის შემშლელ ფაქტორად მისიონერების მიერ მედიცინის გამოყენებას ასახელებს.

  1

• ბერნარდო მარია და ნაპოლი თავის რელაციონეში საქართველოს მისიის საქმიანობის მეოთხე ხელის შემშლელ ფაქტორად საქართველოდან რომში, წმინდა კონგრეგაციის კოლეჯში, ახალგაზრდების სასწავლებლად გაგზავნას ასახელებს.

  1

• ბერნარდო მარია და ნაპოლი თავის რელაციონეში აღნიშნავს, რომ უკეთესი იქნებოდა, თუ მათთვის შერჩეულ მისიონერებს საქართველოშივე ასწავლიდნენ ღვთაებრივ და საერო დისციპლინებს.

  1

• 1675 წლის 27 სექტემბერს პრეფექტი სერაფინო და მელიკოკა გარდაიცვალა.

  
  

  1

• 1675 წლის 11 ოქტომბერს ბერნარდო მარია დი ნაპოლიმ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შვიდწლიანი მოღვაწეობის შემდეგ მისიის დატოვების უფლება სთხოვა.

  
  

  1

• 1675 წლის 11 ოქტომბერს ბერნარდო მარია დი ნაპოლიმ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ ოთხი მისიონერი იყო დარჩენილი საქართველოს სამ მისიაში. მათგან ერთი, ჯუზეპე ანტონიო რომაელი მალე მიიღებდა იტალიაში დაბრუნების ნებართვას. მხოლოდ წერილის ავტორი იყო სასულიერო პირი და თბილისში მყოფ კათოლიკეებს ემსახურებოდა.

  
  

  2

• 1675 წლის 1-ელ ოქტომბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ აცარია აუაკი მისი სულიერი შვილი იყო და სომხეთში მისიის დაარსება შეეძლო.

  
  

  2

• 1675 წლის 1-ელ ოქტომბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ საქართველოს მისია ყველაზე ნაყოფიერი იყო აზიაში.

  
  

  1

• 1675 წლის 1-ელ ოქტომბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელი პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ წერილში აღნიშნავს, რომ ანტონიო მარია და ნაპოლი კეთილშობილური გვარის – დენტიჩის შთამომავალი იყო და უკვე 20 წელი იყო, რაც მოღვაწეობდა მისიონერად. მას უდიდესი ქონებიდან მემკვიდრეობით ყოველწლიურად ეკუთვნოდა 100 პიასტრი. ავტორი ამბობს, რომ კარგი იქნებოდა, თუ ანტონიო მარია ნაპოლის გამოგზავნდნენ მისიონერად.

  
  

  2

• 1675 წლის 1-ელ ოქტომბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციასთან გაგზავნილ წერილში გამოხატა გულისტკივილი, რომ წლების განმავლობაში მის საწინააღმდეგო ინფორმაციებს აგზავნიდნენ კარდინალებთან და იმედოვნებდა, მიეცემოდა შესაძლებლობა, რომ გამართლებულიყო.

  
  

  1

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ ორთვიანი ავადმყოფობის შემდეგ პრეფექტი სერაფინო კალაბრიელი გარდაიცვალა.

  
  

  2

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელის რელაციონეში აღნიშნულია, რომ მისიონერები სკოლაში 40-50 მოსწავლეს ასწავლიდნენ სომხურად, ქართულად და თურქულად.

  1

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელის რელაციონეში აღნიშნულია, რომ რამდენიმე ეპისკოპოსიც მოექცა კათოლიკურ სარწმუნოებაზე, მათ შორის ნერსესიც, რომელიც რომში იმყოფებოდა და დაბრუნებულმა აღმოაჩინა, რომ 8000-9000 კაცი მოექცა და რომ არა ხანძარი, საკმარისი იქნებოდა ეს რიცხვი მთელი სომხეთის გასაკათოლიკებლად.

  1

• ჯუზეპე ანტონიო რომაელის რელაციონეში აღნიშნულია, რომ საქართველოს კასპიის ზღვის მხარე ექვემდებარება სპარსეთს, სადაც მისიონერებმა დააარსეს 2 მისია – თბილისსა და გორში.

  1

• 1677 წლის 1-ელ აპრილს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა გორიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ უკვე მეორედ დაევალა გორის მისიის შენახვა ტურენელ მისიონერებს, თბილისისა კი – პადრე ჯუზეპე კორსოსა და პადრე ჯუსტინო და ლივორნოს.

  3

• 1677 წლის 1-ელ მაისს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა გორიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ გორში – მარტო, თბილისში კი 2 მისიონერი იყო დარჩენილი ყოველგვარი დახმარების გარეშე.

  1

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ თუ კარდინალები მოისურვებდნენ, ის იზრუნებდა საქართველოს, კახეთის, გორისა და გურიის მხარეში ავგუსტინელი და თეატინელი მისიონერების ქონების დაბრუნებისთვის, რომლის შესახებაც წლების განმავლობაში წერდა მათ.

  1

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ მას უფლისწულ ერეკლეს სამედიცინო მომსახურება დაავალეს.

  2

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ უფლისწული ერეკლე დიდი თეიმურაზის და იმ ქალბატონის შვილიშვილი იყო რომელიც მოკლეს შირაზში იმის გამო, რომ არ უარყო საკუთარი სარწმუნოება.

  4

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ ერეკლე საქართველოს ტახტის ჭეშმარიტი მემკვიდრე იყო. იგი მოსკოვიდან სპარსეთში ჩავიდა, რათა ტახტზე ასვლის უფლება მიეღო.

  1

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ შაჰმა სპარსეთში ჩასულ ერეკლეს წვეულებაზე გათურქება მოსთხოვა. მან უპასუხა, რომ გათურქებას სიკვდილი ერჩია, შეაფურთხა და სახეში გაარტყა. მეორე დილით ერეკლემ შაჰს თასით ოქრო გაუგზავნა და სიმთვრალეს დააბრალა საკუთარი საქციელი.

  2

• 1680 წლის 31 დეკემბერს ჯუზეპე და ბოგონიანოს მიერ თბილისიდან მონსიონიორ ჩერისადმი გაგზავნილ წერილში აღნიშნულია, რომ მისიის საქმე კარგად მიდიოდა, თუმცა დროდადრო სომეხი სქიზმატიკოსები კათოლიკეებს სასტიკად დევნიდნენ. მათთან გასამკლავებლად კონკრეტულ გზაზე კარდინალისთვის პადრე ჯუზეპე ანტონიო რომანოს ზეპირად უნდა მოეხსენებინა.

  
  

  3

• 1680 წლის 31 დეკემბერს ჯუზეპე და ბოგონიანოს მიერ თბილისიდან მონსიონიორ ჩერისადმი გაგზავნილ წერილში გამოთქმული იყო საკვების მიწოდების თხოვნა, ვინაიდან 6 თვეში მისია შიმშილის პირას აღმოჩნდებოდა.

  
  

  2

• 1680 წლის 31 დეკემბერს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან მონსიონიორ ჩერის შეატყობინა საქართველოდან ერთ-ერთი მისიონერის სამშობლოში დაბრუნების თაობაზე და რომ იმ დროისთვის მისიაში 5 მღვდელი და 1 მორჩილი იყო დარჩენილი.

  
  

  2

• 1681 წლის 4 თებერვალს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალს წერილის საშუალებით მიაწოდა ინფორმაცია 5 წლიანი მუშაობის მანძილზე გაწეული ღვაწლისა და შედეგების თაობაზე.

  
  

  1

• 1681 წლის 4 თებერვალს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალს წერილის საშუალებით შეახსენა სკანდალი ერთ-ერთ პადრესთან დაკავშირებით, რომელმაც უნებართვოდ მიატოვა მისია და ერთ დამხმარე ახალგაზრდასთან ერთად წავიდა თავრიზის მიმართულებით. ადგილობრივი მმართველის მიერ დადევნებული მდევრის მეშვეობით ისინი დააბრუნეს. ავტორის თქმით, ამან უარყოფითად იმოქმედა მისიის რეპუტაციაზე.

  
  

  1

• 1681 წლის 4 თებერვალს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალს წერილის საშუალებით შეატყობინა პადრე კარლო და პეშას წმინდა მიწასა და ბაბილონში პილიგრიმობაზე და მისიაში დაბრუნების შემდეგ გორში გამწესების შესახებ.

  
  

  2

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ საქართველოს უფლისწული ერეკლე სპარსეთში მეამბოხედ ჩათვალეს, გამოიძახეს სამეფო კარზე და საწამლავით მოკლეს.

  2

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ საქართველოს ყველა ის ნაწილი მოინახულა, სადაც ოსმალეთი იყო გამაგრებული.

  1

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ თბილისში დაბრუნების შემდეგ ის გურიაში გაგზავნეს მთავრისა და მისი მეუღლის სამკურნალოდ. გურია მდებარეობდა შავი ზღვის სანაპიროზე და იქაც ქართულ ენაზე საუბრობდნენ.

  1

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ გურიაში 40 წელია თეატინელები ფლობდნენ ერთ ეკლესიას და სოფელს 12 კომლით. თითო კომლი 4 ევროპული კომლის ხელა იყო.

  1

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ გურიის მთავარმა გიორგიმ, მისმა ძმამ, მიტროპოლიტმა მაქსიმემ და მათმა დედამ ხვარამზემ დაუბრუნა მედიცინისა და ქირურგიის მცოდნე პადრეებს სახლი, ეკლესია, ბაღი, აგარაკი – 20 კომლით, 10 ცხენით, ღორებითა და ცხვრებით.

  4

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ გურია სამეგრელოს მეზობლად მდებარეობდა. სამეგრელოში სხვა ენაზე საუბრობდნენ. ის თბილისიდან 10 დღის და თეატინელთა სახლიდან 3 დღის დაშორებით იყო.

  1

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომაელმა თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა და მედიცინის მცოდნე 2 სასულიერო და ერთი საერო პირის გამოგზავნა სთხოვა.

  1

• 1681 წლის 27 ივნისს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან მონსიონიორ ჩერის შეატყობინა კარლო და პეშას მისიიდან უნებართვოდ გამგზავრებისა და ორი თვის შემდეგ დაბრუნების შესახებ, რის შემდეგაც პრეფექტმა იგი თბილისიდან გადაიყვანა გორის მისიაში, სადაც სკოლის გახსნას იმედოვნებდა. 

  
  

  3

• 1681 წლის 27 ივნისს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან მონსიონიორ ჩერის მისწერა, რომ საკვებით მომარაგების პრობლემებზე წუხდა.

  
  

  2

• 1678 წლის 7 სექტემბრის ჯოვანი ბაპტისტამ პროპაგანდა ფიდეს კაპუცინელთა მონასტრიდან მისწერა, რომ პადრე აგოსტინო და ვერონამ მიიღო 300 სკუდი – 60 საკუთარ საგზლად და 240 საქართველოში მოღვაწე მისიონერებისთვის.

  2

• 1681 წლის 13 დეკემბერს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ მისია საქართველოში დიდ გასაჭირში იყო. 

  
  

  1

• 1681 წლის 13 დეკემბერს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციასთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა კათოლიციზმზე მოქცეული ორი სომეხი მღვდლის მისიაში მისვლის შესახებ. ავტორი მათგან ამ მისიისთვის უხვი სულიერი ნაყოფის მიღებას იმედოვნებდა.

  
  

  1

• 1681 წლის 13 დეკემბერს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს სთხოვა, ეშუამდგომლათ პადრე ფილიპო და პონტადერას გასათავისუფლებლად. პონტადერა ტრიპოლში დაატყვევეს.

  
  

  2

• 1682 წლის 20 ივნისს ჯუსტინო და ლივორნოს მიერ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ წერილში ავტორმა კარდინალებს გაუზიარა საკუთარი შეხედულება საქართველოს მისიის ნეაპოლის პროვინციისთვის დაქვემდებარების შესახებ და აღნიშნა, რომ არ სურდა 16 წლის მსახურების შემდეგ ამ მისიის განადგურება ეხილა. იგი თვლიდა, რომ ნეაპოლელ მისიონერებს საჭირო ნიჭი და გამოცდილება არ ჰქონდათ. 

  
  

  1

• 1682 წლის 20 ივნისს ჯუსტინო და ლივორნოს მიერ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ წერილში ავტორმა კარდინალებს ურჩია, საქართველოს მისია ჩაებარებინათ ტოსკანას პროვინციისთვის, საიდანაც 3 მისიონერი მოღვაწეობდა საქართველოში.

  
  

  1

• 1678 წლის 10 ოქტომბერს დიონიჯი და პიაჩენცამ ლივორნოდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ ვენეციიდან ნუნციოს წერილი მიიღო 240 რომაული სკუდის გადაცვლის შესახებ. ეს თანხა მას თბილისში მყოფი მისიონერებისთვის უნდა წაეღო.

  1

• 1678 წლის 26 ოქტომბერს ედესის ეპისკოპოსმა მილანიდან მონსინიორ ჩერის მისწერა, რომ მიიღო პადრე დიონიჯი და პიაჩენცას წერილი. პიაჩენცას 240 სკუდი საქართველოში მყოფი მისიონერებისთვის უნდა ჩაეტანა. 

  2

• 1678 წლის 6 ოქტომბერს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ 4 წელი იყო გასული პრეფექტის გარდაცვალებიდან და მისიონში ისევ 2 მღვდელი იყო 5 მოზარდთან ერთად, რომლებიც ქართველმა დიდებულებმა გადასცეს მედიცინის გამო.

  1

• 1678 წლის 6 ოქტომბერს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ დოქტორმა ანდრეა ეპიფანიომ სიკვდილის შემდეგ დატოვა ერთი გოგონა, რომელიც უკვე ქმართან ცხოვრობდა და კარგი იქნებოდა, თუ კარდინალები ობლისთვის გარკვეულ შემწეობას გამოგზავნიდნენ, ვინაიდან დოქტორს დიდი ღვაწლი მიუძღვოდა მათი მისიის წინაშე.

  2

• 1678 წლის 6 ოქტომბერს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ ბევრი სომეხი გადადიოდა კათოლიკურ სარწმუნოებაზე და მისიაში ღვთაებრივი კულტიც მატულობდა. 

  1

• 1678 წლის 6 ოქტომბერს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ სომეხი ეპისკოპოსი თომასი რომში მიემგზავრებოდა და კარდინალებს მასზე მზრუნველობა სთხოვა.

  2

• 1678 წელს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან რომში პროპაგანდა ფიდესთვის გადასაცემი წერილი სომეხ ეპისკოპოსს თომას გაატანა.

  2

• 1678 წლის 26 ნოემბერს ფულვიო ბოგიმ ვენეციიდან მონსინიორ ჩერის მისწერა, რომ მილანში მყოფი ნუნციის თხოვნით კონსტანტინოპოლის გავლით საქართველოში 2 მისიონერი გააცილა.

  2

• 1682 წლის 14 სექტემბერს ჯუზეპე და ბოგონიანოს მიერ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ წერილში ავტორი საუბრობდა მისიის მდგომარეობის შესახებ და იტყობინებოდა, რომ აღდგომის შემდეგ 32 ადამიანი მოაქციეს კათოლიციზმზე. 

  1

• 1682 წლის 14 სექტემბერს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან სთხოვა პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს, ეზრუნათ ახალი პრეფექტის დანიშვნაზე, რომელიც შეძლებდა მისიის მართვას და დაიცვას. ავტორი აღნიშნავდა, რომ უჭირდა დაკისრებული ტვირთის ტარება და თუ ახალ პრეფექტს არ დანიშნავდნენ, შეიძლება მისია დაეკარგათ.

  1

• 1683 წლის 5 მარტს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ სომეხი არუთინა აკურთხეს მღვდლად და ვართაბიეთად. 

  
  

  2

• 1683 წლის 5 მარტს ჯუზეპე და ბოგონიანოს მიერ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილი წერილის მიხედვით ავტორი იმედოვნებდა, რომ ვართან ვართაბიეთის ბედი არ ეწეოდა, რომელიც ეჩმიაძინის სომეხი პატრიარქის ელიაზარის ბრძანებით კონსტანტინეპოლის გზაზე ტყვედ აიყვანეს. 

  
  

  3

• 1683 წლის 5 მარტს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ იმ დროისთვის თბილისში 200 კათოლიკე იყო. 

  
  

  1

• 1683 წლის 5 მარტს ჯუზეპე და ბოგონიანო თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ წერილში საუბრობდა ვართაბიეთზე, რომელიც სომხეთიდან ჩამოვიდა და ხალხს კათოლიკეთა ჩაქოლვისკენ მოუწოდებდა. 

  1

• 1683 წლის 22 მარტს ჯუზეპე და ბოგონიანო თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ წერილში ახსენებდა ვართან ვართაბიეთს, რომელიც პოლონეთის ლეოპოლის (ლვოვის) არქიეპისკოპოსის მემკვიდრე იყო. იგი სომეხთა პატრიარქ ელეაზარის ბრძანებით დაატყვევეს და ეჩმიაძინში გადაიყვანეს.

  
  

  3

• 1683 წლის 22 მარტს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს აუწყა, რომ შობის დღესასწაულებზე 65 ადამიანის აღსარება ჩაიბარა და აზიარა. იგი ფიქრობდა, რომ მათი რიცხვი გაიზრდებოდა.

  
  

  1

• 1683 წლის 23 მარტს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან კარდინალ ალტიერისადმი გაგზავნილ წერილში ხაზი გაუსვა მონსინიორ ვართან ვართაბიეთის წარმატებულ ქადაგებას თბილისში და მოუყვა მისი დატყვევებისა და სომეხთა ახალი პატრიარქის, ელიაზარის ბრძანებით ეჩმიაძინში ეტაპირების შესახებ.

  
  

  3

• 1683 წლის 23 მარტს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან კარდინალ ალტიერისადმი გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ თბილისში იგზავნებოდა კათოლიკეთა მოწინააღმდეგე სომეხი ვართაბიეთი, რომელიც ქართველ უფლისწულს სთავაზობდა დიდძალ ოქროს თბილისიდან კათოლიკეთა გასაყრელად. კერძოდ, ითხოვდა მათთვის უფლების მინიჭებას, რათა თავად ემოქმედათ გაკათოლიკებული სომხების წინააღმდეგ. უფლისწული, მიუხედავად იმისა, რომ თურქი იყო, არ დათანხმდა ამ შემოთავაზებას და განაცხადა, რომ სამეფოში სინდისის თავისუფლება იყო.

  
  

  2

• 1679 წლის 5 მარტს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ ქართლის უფლისწული და დიდებულები გაოცებულები იყვნენ იმით, რომ დახმარება არ ჩასდიოდათ. ბოლო 4 წელი პრეფექტის გარდაიცვალების შემდეგ მიტოვებულები იყვნენ.

  1

• 1679 წლის 5 მარტს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა და საქართველოში დარჩენილი 2 მისიონერისთვის, რომლებიც იყვნენ  დარჩენილები 2 მისიაში დახმარება სთხოვა. 

  1

• 1679 წლის 5 მარტს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ უკვე რამდენჯერმე შეატყობინა კარდინალებს დოქტორი ანდრეა აპიფანიოს ქალიშვილისთვის დახმარება გამოეგზავნათ.

  1

• 1679 წლის 15 მაისს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ აღდგომის შემდეგ სომხებმა დიდი დევნა მოუწყეს კათოლიკეებს. მათ ნახეს მისიის სავალალო მდგომარეობა და მხოლოდ 60 აღმსარებელი, შეიკრიბნენ და მოსთხოვეს საქართველოს დატოვება.

  1

• 1679 წლის 15 მაისს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ სომხებმა შეადგინეს დოკუმენტი, რომლის მიხედვითაც პატრებთან მისულ აღმსარებელს დააკისრეს ჯარიმა, 200 პიასტრი, რომელიც უფლისწულისთვის უნდა გადაეხადათ.

  1

• 1679 წლის 15 მაისს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ სომხები შეეცადნენ, მიეღოთ თანხმობა და ბეჭედი კათოლიკეების წინააღმდეგ შდგენილ დოკუმენტზე უფლისწულისა და პატრიარქისგან, მაგრამ ვინაიდან ეს უფლისწული გათურქებული ქართველი იყო, არასდროს ემხრობოდა სომხებს.

  1

• 1679 წლის 15 მაისს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ იმ პერიოდში თბილისში გამართულ საეკლესიო კრებაზე სომეხი ეპისკოპოსი თომაც მიიწვიეს. კრებაზე ვერ შეთანხმდენენ ქრისტეს ორი ბუნების შესახებ დოგმატზე და თომა ეპისკოპოსი ეკლესიიდან გააძევეს. ის შემდეგ რომში გაემგზავრა.

  2

• 1679 წლის 15 მაისს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ თუ მისიონერები დღე-დღეზე არ ჩავიდოდნენ, მათ ამ მისიების მიტოვება მოუწევთ, მიუხედავად იმისა, რომ ყველაფერი კარგად მიდიოდა.

  1

• 1679 წლის 30 აგვისტოს თბილისის ეპისკოპოსმა სიმონ ვართაპეტმა თბილისში, ნეტარი ქალწულის მარიამის ეკლესიაში, სპარსეთის მეფის მხედართმთავრის შვილი მონათლა და კათოლიკურ სარწმუნოებაზე გადაიყვანა.

  1

• თბილისის ეპისკოპოსი სიმონ ვართაპეტი თავის წერილში წერს, რომ სპარსეთის მეფის მხედართმთავრის შვილი, რომელიც ისპაჰანში ცხოვრობდა, ქრისტიანებთან ურთიერთბის დროს დაინტერესდა კათოლიკური სარწმუნოებით. ქრისტიანებმა მას სარწმუნოების ძირითადი საკითხები შეასწავლეს.

  1

• თბილისის ეპისკოპოსი სიმონ ვართაპეტი თავის წერილში წერს, რომ სპარსეთის მეფის მხედართმთავრის შვილი ხშირად კამათობდა მამასთან და ძმებთან რელიგიურ საკითხებზე, რის გამოც მიატოვა ოჯახი. ის ქვეყნიდან 25 რეალით გაიქცა.

  1

• თბილისის ეპისკოპოსი სიმონ ვართაპეტი თავის წერილში წერს, რომ ოჯახიდან გაქცეული სპარსეთის მეფის მხედართმთავრის შვილი გზაში ურწმუნო თურქების ხელში ჩავარდა, რომელთაც წაართვეს ფული, სამოსი და სომხურ ქარავანს აუკრძალეს მისი დახმარება. 

  1

• თბილისის ეპისკოპოსი სიმონ ვართაპეტი თავის წერილში წერს, რომ ოჯახიდან გაქცეული სპარსეთის მეფის მხედართმთავრის შვილი ფეხით მივიდა ქალაქ ძარვისამდე, სადაც გაროზგეს. იგი თავის დასახსნელად მამის სახლში დაბრუნდა. შემდეგ გაუდგა გზას ერევნისკენ. გზაში იესო ქრისტესა და ანგელოზების ხილვა ჰქონდა. ჩამოვიდა თბილისში და მოინათლა.

  1

• 1687 წლის 6 ოქტომბერს ფრატე ურბანო და პარიჯიმ კონსტანტინოპოლიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ საქართველოს პრეფექტი ჯულიანო და კრემონა ფრატე ბარტოლომეოს თანხლებით კონსტანტინოპოლში ჩავიდა და იქიდან, ნაცნობი სომხების თანხლებით, ერზრუმის გზით თბილისისკენ გაემგზავრა.

  3

• 1687 წლის 13 სექტემბერს ფრატე მიკელე და ორვიეტო დონ პიეტრო დე ჩამბოსთან ერთად კონსტანტინოპოლში ჩავიდა. დე ჩამბო საქართველოს კაპუცინელ მისიონერთა სომეხი მოწაფე იყო.

  2

• 1687 წლის 6 ოქტომბერს კონსტანტინოპოლში დაწერილ წერილში ფრატე ურბანო და პარიჯიმ კონსტანტინოპოლიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა,  რომ ფრა მიკელე და ორვიეტო ნახა და შეიტყო, რომ თბილისიდან მისი წასვლის მიზეზი პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისთვის მნიშვნელოვანი ამბის გადაცემა იყო. 

  2

• 1687 წლის 7 ნოემბერს პადრე ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ ენისა და ანბანის ცოდნის მიუხედავად, პადრე დიონისიო და პიაჩენცამ მისი ოცწლიანი მოღვაწეობა არასათანადოდ შეაფასა.

  2

• 1687 წლის 7 ნოემბერს პადრე ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ 4 დღე იყო, რაც ახალი პრეფექტი ჯულიო და კრემონა ფრატე ბარტოლომეოს თანხლებით ჩავიდა თბილისში. მან ენები არ იცოდა.

  3

• 1687 წლის 7 ნოემბერს პადრე ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ პადრე სილვესტროს არ ჰქონდა უნარი, სულიერი საზრდო მიეწოდებინა ეკლესიისა და საქართველოს მეფე გიორგი XI-ისთვის.

  3

• 1687 წლის 7 ნოემბერს პადრე ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ პადრე ანჯელო და ფილინეს გამგზავრების შემდეგ მისიაზე და მრევლზე ის ზრუნავდა (წერილს დართული აქვს მრევლის სახელები).

  2

• 1687 წლის 7 ნოემბერს პადრე ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ ბედნიერი იყო მისიის პრეფექტ პადრე ჯულიო და კრემონასთვის გადაცემის გამო.

  2

• 1687 წლის 7 ნოემბერს პადრე ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ სანამ მისიაში იქნებოდა პადრე ანჯელოსა და მისი სულიერი შვილის, ქართლის მეფე გიორგის, სამსახურში იქნებოდა.

  3

• 1687 წლის 7 ნოემბერს პადრე ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ შამახიაში თურქებმა და სპარსმა სომხებმა ნივთების მოპარვის მიზნით იეზუიტი მისიონერი მოკლეს.

  1

• 1687 წელს შამახიაში მოკლული იეზუიტი მისიონერის შესახებ ჯუსტინო და ლივორნომ მეგობრებს, პარძასანა ბეგსა და მის ძმას ალექს ბეგს, მისწერა სპარსეთში. 

  3

• 1683 წლის 30 აპრილს კარლო და პეშამ კარდინალ ჩიბოს მისწერა თბილისში სკოლის ფუნქციონირების თაობაზე. სკოლაში 30 მოზარდი ირიცხებოდა, ვისაც ქართულ ენაზე ქრისტიანულ დოქტრინას ასწავლიდნენ. 

  
  

  2

• 1683 წლის 30 აპრილს კარლო და პეშას მიერ კარდინალ ჩიბოსადმი მიწერილ წერილში საუბარი იყო, სომხების მიერ კათოლიკეთა წინააღმდეგ წამოწყებულ სასტიკ დევნაზე. ავტორის თქმით, უფლისწულის მფარველობა რომ არა, ისინი დაანგრევდნენ კათოლიკურ სალოცავს თბილისში. დევნის დაწყების მიზეზი ჯუსტინო და ლივორნო იყო, რომელიც 15 წელი მისიაში ყოფნის პერიოდში ფულს აგროვებდა თავისი ღატაკი ნათესავებისთვის. კარგი იქნებოდა, თუ მას მისიას მოაშორებდნენ.

  
  

  3

• 1683 წლის 30 აპრილს კარლო და პეშას მიერ კარდინალ ჩიბოსადმი მიწერილ წერილში ავტორი აღნიშნავს, რომ ვინაიდან ქართულის გარდა კარგად იცოდა სომხური ენა და შეეძლო ქადაგება, აღსარების მიღება და სწავლება, თბილისის პრეფექტმა გადაწყვიტა მისი გაგზავნა სომხებით დასახლებულ ადგილებში, რათა პატრიარქსა და მთავარეპისკოპოსს შეძლებოდათ კათოლიკური რწმენის გამოცხადება.

  2

• 1683 წლის 25 ივნისს შამახიადან სალომონე გონსტანი ზგურსკიმ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს შეატყობინა, რომ თბილისის პრეფექტმა, ჯუზეპე და ბოგონიანომ პადრე კარლო და პეშა შამახიაში ჰოსპიცის მოსაწყობად და ხალხის კათოლიკურ სარწმუნოებაზე მოსაქცევად გაგზავნა.

  3

• 1683 წლის 30 აგვისტოს კარლო და პეშამ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ ჯუსტინო და ლივორნოს თბილისში სომხები მოკვლას უპირებდნენ. 

  2

• 1683 წლის 30 აგვისტოს კარლო და პეშას მიერ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ წერილში აღნიშნულია, რომ თბილისის პრეფექტად ჯუსტინო და ლივორნოს არჩევის შემთხვევაში მისიონერები მაშინვე დატოვებდნენ მისიას.

  2

• 1684 წლის 7 ნოემბერს უცნობი ავტორის მიერ ანჯელო და ფილინესადმი თბილისიდან გაგზავნილ წერილში, საუბარია პრეფექტ ჯულიანო და კრემონასა და ფრატე ბარტოლომეო და მილანოს თბილისში ჩასვლის შესახებ, რომლებმაც არც წერილი და არც საჩუქარი არ ჩამოუტანეს უფლისწულს.

  3

• 1684 წლის 7 ნოემბერს უცნობი ავტორის მიერ თბილისიდან ანჯელო და ფილინესადმი გაგზავნილი წერილის მიხედვით, ავტორი ვარაუდობდა, რომ პადრე სილვესტრო და ფრატე ბარტოლომეო გორის მისიაში გადავიდოდნენ.

  
  

  3

• 1684 წლის 27 აპრილს პადრე დიონისიო და პიაჩენცა თბილისიდან გაემგზავრა.

  1

• 1685 წლის 2 იანვარს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ პადრე ჯუსტინო და ლივორნო მონსინორ ფრანჩესკო პიკეტის ჩამოსაყვანად ისპაჰანში გაემგზავრა.

  3

• 1685 წლის 2 იანვარს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ ქართველ დიდებულებთან შემდგარი მოლაპარაკების მიხედვით, სურდათ, შეერთებოდნენ რომის კათოლიკურ ეკლესიას.

  1

• 1684 წელს საქართველოში, განსაკუთრებით კი თბილისსა და გორში შავი ჭირი მძვინვარებდა, რომელმაც ბევრი ადამიანი იმსხვერპლა. მეტი დაიღუპებოდა, რომ არ გასცლოდნენ ეპიდემიის ეპიცენტრებს და მთებისათვის არ შეეფარებინა თავი. ავტორი აღნიშნავს, რომ ამ დროს კათოლიკეთაგან უზიარებლად არავინ  არ დაღუპულა.

  1

• 1685 წლის 2 იანვარს ჯუზეპე და ბოგონიანომ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ მონსინიორი პიკეტი თბილისში ჩასვლას შეჰპირდა.

  1

• 1690 წლის 1-ელ იანვარს თბილისში დაწერილ რელაციონეში ფრატე ჯულიანო და კრემონა მის მიერ კათოლიკურ სარწმუნოებაზე მოქცეული ცნობილი პირების შესახებ საუბრობს.

  1

• 1690 წლის 1-ელ იანვარს თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ რელაციონეში ფრატე ჯულიანო და კრემონა წერს, რომ მდივანბეგი ბარძიმი, მეფის შემდეგ პირველი კაცი, მან კათოლიკედ მონათლა.

  2

• 1690 წლის 1-ელ იანვარს თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ რელაციონეში ფრატე ჯულიანო და კრემონა წერს, რომ მდივანბეგ ბარძიმის კათოლიკედ მონათვლის შემდეგ გიორგი მეფეს დაუპირისპირდნენ.

  3

• 1690 წლის 1-ელ იანვარს თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ რელაციონეში ფრატე ჯულიანო და კრემონა წერს, რომ მან კათოლიკედ მონათლა სპარსეთის მეფის ნათესავი ქალი ორი ქალიშვილით და გიორგი მეფის ვეზირის ქალიშვილი, ამ ქალთაგან აღსარების ჩაბარებაში მას ბერძენი კათოლიკე ეპისკოპოსი ეხმარებოდა.

  1

• 1690 წლის 18 მარტს პადრე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ მდივანბეგ ბარძიმს რამდენჯერმე ესაუბრა რელიგიურ საკითხებზე და კათოლიკურ სარწმუნოებაზე მოაქცია.

  2

• 1690 წლის 18 მარტს პადრე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ 7 წლის წინ კაპუცინელთა დევნის დროს, როცა უფლისწული ქალაქიდან გაიქცა, მდივანბეგი ბარძიმი დაეხმარა მათ.

  2

• 1690 წლის 27 მარტს ფრატე სილვესტრო და პანიკალემ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას კათოლიკურ სარწმუნოებაზე მოქცეული ქართველი დიდებულის შესახებ მისწერა, რომელმაც საკუთარი ოჯახიც მოაქცია. ის პრეფექტის სულიერი შვილი იყო და მას ყველაფერში ემორჩილებოდა.

  1

• 1689 წლის 29 დეკემბერს ფრატე სილვესტრო და პანიკალემ გენერალურ პროკურატორს მისწერა და ბარძიმ ერისთავის, ქართლის მეფის შემდეგ პირველი დიდებულის, მოქცევის შესახებ უამბო.

  2

• 1689 წლის 29 დეკემბერს ფრატე სილვესტრო და პანიკალემ გენერალურ პროკურატორს მისწერა, რომ ბარძიმ ერისთავმა 6-7-ჯერ აღიარა კათოლიკური სარწმუნოება, ის ცდილობდა, ყველაფერში დამორჩილებოდა პაპს და ხელი შეეწყო რწმენის გავრცელებისთვის. 

  2

• 1690 წლის 17 მარტს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას ნახიჩევანის არქიეპისკოპოსის მიერ მათთვის გაგზავნილი წერილისა და პადრე ჯუსტინოს მხარდაჭერის შესახებ მისწერა.

  2

• 1690 წლის 17 მარტს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა და ქართველი თავადების, დიდებულებისა და ქალაქის მდივანბეგის მოქცევის ამბავი შეატყობინა.

  1

• 1690 წლის 17 მარტს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ მისია ყვაოდა და თბილისის დანგრეული ეკლესიაც ისე განაახლეს, რომ მიწიერ სამოთხეს ჰგავდა, ის საქართველოში ყველაზე ლამაზი იყო.

  1

• 1690 წლის 17 მარტს ფრატე ჯულიო და კრემონამ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ თბილისში დონ პიეტრო ჩამბო ჩავიდა.

  2

• 1690 წლის 30 აგვისტოს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ პადრე ჯუზეპე მარია ჯერ არ დაბრუნებულა ისპაჰანიდან, თუმცა იმედოვნებდა, რომ მალე ჩავიდოდა შამახიაში და იქ დარჩებოდა.

  2

• 1690 წლის 30 აგვისტოს თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი მიწერილ წერილში ფრატე ჯულიო და კრემონა საუბრობს განჯაში მისიის დაარსების საჭიროებასა და კათოლიკეთა სასტიკ დევნაზე სომეხთა მხრიდან.

  1

• 1690 წლის 30 აგვისტოს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ იეზუიტი პოლონელი პადრე გავლით იმყოფებოდა მათ მისიაში, დაეხმარა გაჭირვებულებს და კარდინალ პალავიჩინოს მისწერა.

  2

• 1690 წლის ზაფხულში თბილისის მისიონს სტუმრობდა დონ პიეტრო ჩამბო.

  2

• 1690 წლის 30 აგვისტოს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, მათი დადგენილებისამებრ პადრე ამადიო და ფრატე ნიკოლო რომ წასულიყვნენ შამახიაში იმ მისიას მიეხედებოდა, მაგრამ გორის მისია დარჩებოდა უყურადღებოდ, თან თითო მისიონერს 12 პიასტი უნდა დაეხარჯა.

  2

• 1685 წლის 8 აგვისტოს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ მისიიდან ბონავენტურა და ლუკა და დიონისიო და პიაჩენცას გამგზავრნენ.

  3

• 1685 წლის 8 აგვისტოს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ კარლო და პეშას გარდაცვალების შემდეგ მხოლოდ ორი მისიონერი და ერთი მორჩილი დარჩა მისიაში. მორჩილი მკურნალი იყო და ძირითად დროს უფლისწულთან ატარებდა ხოლმე. 

  1

•  1685 წლის 8 აგვისტოს ჯუზეპე და ბოგონიანოს მიერ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ წერილში აღნიშნულია, რომ მისიონერები ხანდახან თბილისიდან გორში ჩადიოდნენ, ჰოსპიცი რომ არ მიეტოვებინათ.

  1

• 1685 წლის 8 აგვისტოს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ მონსიონიორი ფრანჩესკო პიკეტი დაპირების მიუხედავად, მოხუცებულობის გამო, ვერ ახერხებდა საქართველოში ჩამოსვლას.

  2

• 1690 წლის 8 ოქტომბერს პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში ფრატე ჯულიო და კრემონა წერს, რომ პადრე ჯუზეპე მარია პოლონეთის ელჩთან ერთად ისპაჰანში იმყოფებოდა. ელჩის გარდაცვალებიდან 6 თვეში დაბრუნდა შამახიაში და იქიდან თბილისში დაბრუნებას ცდილობდა.

  2

• 1690 წლის 8 ოქტომბერს პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში ფრატე ჯულიო და კრემონა წერს, რომ ცდილობდა გორისა და თბილისის ჰოსპიცისა და ეკლესიის აღდგენას, სურდა შამახიაში მისიის დაარსებაც.

  1

• 1686 წლის 13 მარტს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს შეატყობინა, რომ მისიაში დარჩენილი იყო მხოლოდ მოხუცი პადრე ჯუსტინო და ლივორნო, რომელსაც სამშობლოში დაბრუნება სურდა და ფრატე ბარტოლომეო, რომელსაც გორშიც კი ვერ აგზავნიდა, ვინაიდან თბილისში ორი მისიონერი მაინც უნდა ყოფილიყო მუდმივად.

  3

• 1686 წლის 13 მარტს ჯუზეპე და ბოგონიანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს შეახსენა, რომ 2 წლის განმავლობაში ელოდებოდა მათგან გადაწყვეტილების მიღებას შამახიაში, კასპიის ზღვის ნაპირზე, ჰოსპიცის დაარსების შესახებ.  

  1

• 1686 წლის 9 აგვისტოს მიკელე და ორვიეტომ კონსტანტინეპოლიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს შეატყობინა, რომ საქართველოს მიმართულებით ქარავანით მგზავრობა საშიში იყო, ვინაიდან 500 ყაჩაღი დაესხა თავს თბილისისკენ მიმავალ ქარავანს, გაძარცვეს და მოკლეს 50 კაცი.

  1

• 1686 წლის 19 მაისს გაეტანო ტურკომ და ჯუზეპე მარია ტორიჩელამ სამეგრელოდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინეს, რომ მისიონერები თბილისში ომებით დაღლილ მეგრელებსა და სომხებს ნათლავდნენ.

  2

• 1686 წლის 6 სექტემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ ავადმყოფობიდან მეთოთხმეტე დღეს გარდაიცვალა ბარტოლომეო და ჯულიანო, რომელიც ნეაპოლის პროვინციიდან იყო.

  2

• 1686 წლის 3 სექტემბერს სამთვიანი მძიმე ავადმყოფობის შედეგად პრეფექტი ჯუზეპე და ბოგონიანო გარდაიცვალა.

  1

• 1686 წლის 6 სექტემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ გარდაცვლილ ჯუზეპე და ბოგონიანოს სომეხმა და ქართველმა სასულიერო პირებმაც მიაგეს პატივი.

  2

• 1686 წლის 6 სექტემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ თბილისის მისიაში მხოლოდ ის იყო დაჩენილი, თუმცა იმედი ჰქონდა, რომ მალე ახალი მისიონერებიც ჩავიდოდნენ. 

  1

• 1686 წლის 6 სექტემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ პრეფექტი ლორენცო და კაპრანიკა  და 4 მისიონერი იანვარში გეგმავენ საქართველოსკენ გამომგზავრებას.

  2

• 1686 წლის 6 სექტემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ თავრიზის მისიაში მხოლოდ ორი მისიონერი მოღვაწეობდა.

  1

• 1690 წლის 24 აგვისტოს იოანე გოპკონსკიმ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ მეორედ ესტუმრა ვარშავიდან საქართველოს დედაქალაქს.

  1

• 1690 წლის 24 აგვისტოს იოანე გოპკონსკიმ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ საქართველოში მისი ჩამოსვლის დროს მეფე გახიზნული იყო და მისმა ძმამ მიიღო, თუმცა შემდეგ ისიც მოსკოვში გაემგზავრა.

  1

• 1690 წლის 24 აგვისტოს იოანე გოპკონსკიმ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ იმერეთის სათავადომ თურქეთის სამეფოსგან მიიღო ქართლის ქვეყანა, ამიტომ ომებისა და ყაჩაღობების მიუხედავად გადაწყვიტა იქ გამგზავრება.

  1

• 1690 წლის 24 აგვისტოს იოანე გოპკონსკიმ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ საქართველოში ბევრი დიდებული შეუერთდა კათოლიკურ ეკლესიას. 

  1

• 1691 წლის 22 ოქტომბერს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა და სომხების მიერ კათოლიკეების დევნის შესახებ უამბო.

  1

• 1691 წლის 22 ოქტომბერს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ დიდი საშიშროების მიუხედავად, ვერ დატოვა ჰოსპიცი და ეკლესია.

  1

• 1691 წლის 22 ოქტომბერს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ პადრე ჯუსტინო და ლივორნო განჯის მისიის დატოვების შემდეგ თბილისში მიიხმო.

  2

• 1691 წლის 22 ოქტომბერს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ თუ მეფე გიორგი დაბრუნდებოდა, მისიონერებს საფრთხე აღარ დაემუქრებოდათ.

  2

• 1691 წლის 22 ოქტომბერს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ სომეხთა დევნის შემდეგ მშვიდ ადგილას დამკვიდრდა.

  1

• 1691 წლის 22 ოქტომბერს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ პადრე ანჯელო და ფილინემ ორი წლის განმავლობაში დიდი თანხა დახარჯა შამახიის მისიისთვის. იგი სამი მისიონერისთვის განკუთვნილ თანხას იღებდა, მიუხედავად იმისა, რომ მარტო იყო.

  2

• 1691 წლის 22 ოქტომბერს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ თბილისში ჰოსპიცი და ეკლესია განახლდა, სადაც თავადებიც სიამოვნებით ლოცულობდნენ და აღიარებდნენ კათოლიკური ეკლესიის უპირატესობას.

  1

• 1691 წლის 22 ოქტომბერს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ თუ მეფე გიორგი იმერეთის შემდეგ დაიპყრობდა კოლხიდას,  უფრო დამაჯერებლად შეძლებდა ქართლში შეჭრას, რადგან ქართლის თავადები მასთან შეკრულები იყვნენ.

  2

• 1691 წელს ფრატე ჯულიო და კრემონა პრეფექტი იყო.

  1

• 1691 წლის 28 ნოემბერს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შამახიასა და განჯაში დახარჯულ თანხებზე მისწერა.

  1

• 1691 წლის 28 ნოემბერს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა და სთხოვა პრეფექტის თანამდებობიდან გაეთავისუფლებინათ.

  1

• 1691 წლის 28 ნოემბერს თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში ფრატე ჯულიო და კრემონა აღნიშნავს, რომ შამახიის მისიის გამოყენება მხოლოდ უცხოელი კათოლიკე ვაჭრებისგან აღსარების მისაღებად და საზიარებლად შეიძლებოდა, რადგან იქ ძირითადად თურქები და მცირე რაოდენობით სომხები ცხოვრობდნენ.

  1

• 1691 წლის 28 ნოემბერს თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში ფრატე ჯულიო და კრემონა აღნიშნავს, რომ თბილისელები, გორელები და კახელები ქართულად საუბრობდნენ.

  1

• 1691 წლის 28 ნოემბერს თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში ფრატე ჯულიო და კრემონა წერს სომეხთა მხრიდან განხორციელებულ სასტიკ დევნაზე და იმედოვნებს გიორგი მეფის დაბრუნებას.

  2

• 1691 წლის 28 ნოემბერს თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში ფრატე ჯულიო და კრემონა აღნიშნავს, რომ თბილისის მისია აღმოსავლეთში ყველაზე დიდებული იყო და მისი შენახვა 25 სკუდით შეიძლებოდა.

  1

• 1691 წლის 28 ნოემბერს თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში ფრატე ჯულიო და კრემონა აღნიშნავს, რომ ქართველები მისიონერებს პატივს სცემედნენ და იცავდნენ.

  1

• 1691 წლის 28 ნოემბერს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ მის წინააღმდეგ მიწერილი წერილის ავტორმა თბილისში ჩამოსვლისას იხილა ჭეშმარიტება და უარყო სიცრუე.

  1

• 1691 წლის 28 ნოემბერს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ დონ პიეტრო ისევ ბოროტებას ჩადიოდა.

  2

•  1691 წლის 28 ნოემბერს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ შავი ჭირი მძვინვარებდა, თუმცა მხოლოდ ერეტიკოსები იღუპებოდნენ, ასე სჯიდა ღმერთი მათ კათოლიკეების დევნისთვის.

  1

• 1692 წლის 10 მარტს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ მდივანბეგის მოქცევის შემდეგ რომში წერილების გაგზავნა გაადვილდა. მდივანბეგი მაისიონერებს ძალიან კარგად ექცეოდა.

  1

• 1692 წლის 10 მარტს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა და განჯისა და შამახიის მისიების შესახებ უამბო.

  1

• 1692 წლის 10 მარტს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა და მეშვიდეჯერ ითხოვა პრეფექტის თანამდებობიდან გათავისუფლება.

  1

• 1692 წლის 10 მარტს ფრატე ჯულიო და კრემონამ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ ქართულის გარდა სხვა ენის შესწავლა ვერ შეძლო ქვეყანაში არეულობებისა და პრეფექტის თანამდებობიდან გამომდინარე დაკავებულობის გამო.

  1

• 1688 წლის 29 ნოემბერს ჯუზეპე მარია რომანო ექვსთვიანი მგზავრობის შემდეგ თბილისში ჩამოვიდა.

  1

• 1688 წლის 4 დეკემბერს ჯუზეპე მარია რომანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ ალეპოში გარდაიცვალა მორჩილი ფრა მარკო. 

  2

• 1688 წლის 4 დეკემბერს ჯუზეპე მარია რომანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას მისწერა, რომ გარდაცვლილ ფრა მარკოს18 სკუდიც თბილისისკენ მომავალ საშიშ და ხიფათებით აღსავსე მგზავრობას მოხმარდა.

  2

• 1698 წელს ფრატე ფელიჩე მარია და სელანომ თბილისისა და განჯის მისიების შესახებ კაპუცინელთა რელაციონე დაწერა და პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას გაუგზავნა.

  1

• 1698 წელს ფრატე ფელიჩე მარია და სელანო საქართველოდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში აღნიშნავდა, რომ თბილისში 5 პადრე და 2 მორჩილი მოღვაწეობდა - პრეფექტი სილვესტრო და პანიკალე, ალესიო და მილანო, ტომაზო და ლეონესა, ამადიო და ბრეშა, ბონავენტურა და კომპოტესტო, მორჩილები იყვნენ ფრატე ნიკოლო დ’ჰორტე და ფრატე სტეფანო და ჩიტა დი კასტელო.

  8

• 1698 წელს პადრე სილვესტრო და პანიკალე თბილისის მისიის პრეფექტი იყო.

  1

• 1698 წელს ფრატე ფელიჩე მარია და სელანო საქართველოდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში აღნიშნავდა, რომ თბილისში მოღვაწე ყველა პადრემ კარგად შეისწავლა ენა და ეწეოდა სამოციქულო საქმიანობას.

  1

• 1698 წელს ფრატე ფელიჩე მარია და სელანო საქართველოდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში აღნიშნავდა, რომ აღმოსავლეთის ეკლესიის ჩვეულების მსგავსად პადრეები ცდილობდნენ, ეკლესიაში ლოცვის დროს ეგალობათ.

  1

• 1698 წელს ფრატე ფელიჩე მარია და სელანო საქართველოდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში აღნიშნავდა, რომ თბილისში მესის შემდეგ ერთი პადრე რჩებოდა სკოლაში და 40 მოწაფეს ასწავლიდა წერა-კითხვას, „მამაო ჩვენოს“, „ავე მარიას“, „მრწამსს“, „გიხაროდენს“, 10 მცნებას და საეკლესიო საიდუმლოებებს ლათინურადაც.

  1

• 1698 წელს ფრატე ფელიჩე მარია და სელანო საქართველოდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში აღნიშნავს, რომ თბილისში კათოლიკური სკოლის მოწაფეები არა მხოლოდ კათოლიკეთა შვილები იყვნენ, არამედ სქიზმატიკოსებისაც.

  1

• 1698 წელს ფრატე ფელიჩე მარია და სელანო საქართველოდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში აღნიშნავს, რომ თბილისში პადრეები კატეხიზმოს ასწავლიდნენ. ერთი პადრე მორჩილთან ერთად ზრუნავდა კათოლიკე, სქიზმატიკოს და თურქ ავადმყოფებზე.

  1

• 1698 წელს ფრატე ფელიჩე მარია და სელანო საქართველოდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში აღნიშნავს, რომ თბილისში საღამოს ლოცვის შემდეგ პადრეები ისვენებდნენ. სადღესასწაულო დღეებში მესის გარდა ქადაგებდნენ, იბარებდნენ აღსარებას და აზიარებდნენ მრევლს.

  1

• 1698 წელს ფრატე ფელიჩე მარია და სელანო საქართველოდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში აღნიშნავს, რომ მათი გაგზავნილი 14 სკუდით განჯის მისია ვერ ახერხებდა იმ ყველაფრის გაკეთებას, რასაც თბილისის მისია.

  1

• 1698 წელს ფრატე ფელიჩე მარია და სელანო საქართველოდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისთვის გაგზავნილ რელაციონეში აღნიშნავს, რომ თბილისში დაახლოებით 400 კათოლიკე იყო.

  1

• 1686 წლის 6 სექტემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციასთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ ცხრამეტი ის განმავლობაში მოღვაწეობდა საქართველოს მისიაში.

  1

• 1686 წლის 6 სექტემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს შეატყობინა, რომ კუსტოდე დი ალეპომ მისიისთვის განკუთვნილი თანხა გამოატანა ქართველ სასულიერო პირს, რომელიც იერუსალიმიდან ბრუნდებოდა, თუმცა კუთვნილი თანხა მისთვის არ გადაუციათ.

  2

• 1686 წლის 8 ოქტომბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას 30 აგვისტოს ახალი მისიონერების ჩასვლისა და გზავნილების მიღების შესახებ შეატყობინა.

  1

• 1686 წლის 8 ოქტომბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციას შეატყობინა, რომ შამახიაში შავი ჭირი მძვინვარებდა, მაგრამ იქ აპირებდა დარჩენას, ვიდრე ახალი მისიონერები ენას და მისიის შენახვას არ ისწავლიდნენ.

  1

• 1686 წლის 8 ოქტომბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ პადრე სერაფიონოს გარდაცვალების შემდეგ თბილისში დაიწყო მისიონერული მოღვაწეობა.

  1

• 1686 წლის 8 ოქტომბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ მინას ვართაბიეთმა ქურთისტანელმა და დონ ავეტიკ დი ასერუმმა, ეფრემისა და ესტატეს (უფლისწულის გადამწერის) დახმარებით აღიარეს კათოლიკური სარწმუნოება.

  5

• 1686 წლის 25 ნოემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს სილვესტროს, ანჯელოსა და მიკელანჯელოს ჩასვლის შესახებ მისწერა.

  4

• 1686 წლის 25 ნოემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებს შეატყობინა, რომ მზად იყო მათი მითითებების შესასრულებლად, მაგრამ რამდენიმე მიზეზის გამო ვერ ახერხებდა ამას: შამახიაში შავი ჭირი იყო, ახალ მისიონერებს ვერ დატოვებდა მარტო და იმედი ჰქონდა, რომ უფისწულს კათოლიკურ სარწმუნოებაზე მოაქცევდა.

  1

• 1686 წლის 25 ნოემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში დაადასტურა  წმინდა კონგრეგაციისგან 63 ძეკინის ახალი მისიონერების ხელით მიღების ფაქტი და აღნიშნა, რომ მისია დაეცემოდა გამოუცდელი და ენის უცოდინარი მისიონერების ხელში.

  1

• 1686 წლის 25 ნოემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ ამ მისიაში დაბერდა, შესწირა ახალგაზრდობა და იმედი ჰქონდა, რომ უკან დაბრუნების უფლებას მისცემდნენ.

  
  

  1

• 1686 წლის 12 დეკემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციისადმი გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ 20 წლიანი მისიონერობის პერიოდში აირჩია გორში მოღვაწეობა, დააარსა მისია, ააშენა და 7 წელზე მეტი ხნის განმავლობაში ხელმძღვანელობდა მას. ამის მოწმენი პადრე სტეფანო დ’ამელია, პადრე რაფაელო და პარმა და ფრატე ანჯელო და ვიტერბო იყვნენ.

  4

• 1686 წლის 12 დეკემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ ავტორი 150 კათოლიკეს ტოვებდა მისიაში, რომელთა შესახებ შეეძლოთ ეკითხათ პადრე ფრანჩესკო მარია და ტორინოს, პადრე ბერნარდო მარია და ნაპოლისა და ფრატე პოლიკარპო და ნაპოლისთვის.

  5

• 1686 წლის 12 დეკემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში ბონავენტურა და ლუკას, დიონისიო და პიაჩენცასა და კარლო და პეშას მისიაში ჩასვლისა და მათთან ერთად მოღვაწეობის შესახებ გაიხსენა.

  4

• 1686 წლის 12 დეკემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ პადრე ბერნარდო მარია და ნაპოლის გამგზავრების შემდეგ 30 კათოლიკე ჰყავდათ მისიაში, მას კი 300-ზე მეტი უნდა გადაებარებინა თავისი მემკვიდრისთვის.

  2

• 1686 წლის 12 დეკემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ პადრე სერაფინომ და პადრე ჯუზეპემ არ შეისწავლეს ქართული ენა და არც მისია შეიყვარეს.

  3

• 1686 წლის 12 დეკემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ მისი თანამგზავრებიდან მხოლოდ ბერნარდო მარია და ნაპოლი საუბრობდა ქართულ ენაზე. პადრე რაფაელემ და პადრე ბონავენტურამ არ შეისწავლეს ადგილობრივი ენა.

  4

• 1686 წლის 12 დეკემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ სამი პრეფექტის ხელმძღვანელობით ემსახურებოდა ქართულ მისიას და მათგან შენიშვნა არ მიუღია. ამბობს, რომ გამგზავრება სურდა, მაგრამ უარი უთხრეს.

  1

• 1686 წლის 12 დეკემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ სომხურ ენაზე ღვთისმსახურების ნებართვა ითხოვეს, ვინაიდან თბილისში სომხურად ბევრი საუბრობდა.

  1

• 1686 წლის 12 დეკემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში მწუხარებით აღნიშნა, რომ შეიტყო დონ პიეტრო თაყაიშვილისა და დონ ჯოვანი ენიბეგაშვილის მისიაში გამოგზავნის შესახებ.

  3

• 1686 წლის 12 დეკემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ თბილისის უფლისწული ჩერქეზი უფლისწულის ნათესავი იყო, მასი ვაჟი ჩერქეზი უფლისწულის ასულზე იყო დაქორწინებული.

  1

• 1686 წლის 12 დეკემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ ლორისა და სომხეთის მისიაში მოღვაწეობა სომხური ენის გარეშე ვერ მოხერხდებოდა.

  1

• 1686 წლის 12 დეკემბერს ჯუსტინო და ლივორნომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს წმინდა კონგრეგაციის კარდინალებთან გაგზავნილ წერილში აღნიშნა, რომ თბილისის, გორის, ალის, საციციანოს, საერისთავოსა და სომხეთის მისიები უფლისწულის განმგებლობაში იყო.

  1

• 1710 წელს თბილისის მისიის პრეფექტს აცნობეს, რომ პადრე გაეტანო ტურკო, რომელიც 1678 წლის შემდეგ ყოველგვარი დახმარების გარეშე დარჩა, ეკლესიას განუდგა და ცოლი შეირთო.

  
  

  1

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ ხანგრძლივი ავადმყოფობის შემდეგ გამოჯანმრთელდა.

  1

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ სომხები ვერ ეგუებოდნენ კათოლიკეთა სიმრავლესა და დიდებულების კეთილგანწყობას მისიონერთა მიმართ, ამიტომ ცდილობდნენ ეკლესიის დანგრევას და მათ გაყრას ქალაქიდან.

  2

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ სომხები ვართაპეტის მეთაურობით ტერ დავითის ეკლესიაში შეიკრიბნენ და მოიფიქრეს გეგმა, როგორ დაეთანხმებინათ კათოლიკეების განდევნაზე უფლისწული. მამასახლისმა ისინი უფლისწულის სასახლიდან გაყარა.

  2

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ ყულარაღასმა თავისთან იხმო პრეფექტი და პადრე ალესიო და მილანო. შეხვედრაზე იყვნენ: უფლისწული, ვართაპეტი ოთხ სასულიერო პირთან ერთად, მამასახლისი და აბედინაშვილი.

  4

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ ყულარაღასსთან გამართულ კრებაზე უფლისწულმა პადრეებს ვართაპეტის საჩივარი გააცნო, თითქოს კათოლიკეები ხალხს ფულს ურიგებდნენ მათ ეკლესიაში სიარულის სანაცვლოდ.

  2

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ ყულარაღასსთან გამართულ კრებაზე ვართაპეტის საჩივარს პადრე ალესიო და მილანომ უპასუხა, რომ მათი ეკლესია ღია იყო ყველასთვის, როგორც მოითხოვდა სპარსეთის შაჰის კანონი.

  3

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ ყულარაღასსთან გამართული კრების შემდეგ უფლისწულმა პრეფექტსა და პადრე ალესიო და მილანოს უთხრა, რომ ვართაპეტის მომხრეები იქამდე არ დამშვიდდებოდნენ, სანამ კათოლიკურ ეკლესიაში სომხების შესვლა არ აიკრძალებოდა.

  3

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ ყულარაღასსთან გამართული კრების შემდეგ პადრეებმა უფლისწულს მოთხოვეს, ისე მოპყრობოდა მათ, როგორც სპარსეთის შაჰი ეპყრობოდა ისპაჰანში მყოფ მისიონერებს. ის მათ არ თვლიდა ფრანკების უფლისწულთა ჯაშუშებად და არ აძევებდა ქვეყნიდან.

  2

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ ყულარაღასსთან გამართული კრების შემდეგ განრისხებული ხალხი მივიდა კათოლიკურ ეკლესიასთან, ქვებს ესროდა და ცდილობდა დაენგრია ის.

  2

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ ყულარაღასსთან გამართული კრების შემდეგ კათოლიკური ეკლესიის დასარბევად შეკრებილი ხალხისგან კათოლიკეების დასაცავად მდივანბეგმა შეიარაღებული მეომრები გაგზავნა. მანვე გაგზავნა ხალხი პადრეებთან ამ ამბის მისატანად.

  2

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ ყულარაღასსთან გამართული კრების შემდეგ კათოლიკური ეკლესიის დასარბევად შეკრებილი ხალხის დასარბევად ყულარაღასმა მამასახლისი გაგზავნა.

  2

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ კათოლიკეების წინააღმდეგ გამოსვლის მეორე დღეს ხალხში გავრცელდა უფლისწულის ბრძანება, რომლის მიხედვითაც, ყველას ვინც კათოლიკურ ეკლესიაში მივიდოდა, უფლისწულისთვის 12 თუმანი უნდა გადაეხადა, წინააღმდეგ შემთხვევაში მას თვალებს დათხრიდნენ ან მდინარეში დაახრჩობდნენ.

  2

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ თბილისის მისიის შესანარჩუნებლად საჭირო იყო, პროპაგანდა ფიდეს მოეხერხებინა ელჩის გაგზავნა სპარსეთის შაჰთან და მისგან წყალობის ბრძანების მიღება, როგორც გააკეთეს სხვა რელიგიის მიმდევრებმა საქართველოში, წინააღმდეგ შემთხვევაში სომხები თბილისიდანაც ისე გაყრიდნენ კათოლიკეებს, როგორც განჯიდან.

  2

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ ხალხში ხმა იყო გავრცელებული, თითქოს სპარსეთის შაჰს სურდა ქართლის უფლისწულის ნაცვლად სპარსი მმართველი გამოეგზავნა, რათა ბაგრატიონთა სამეფო საგვარეულო გაენადგურებინა.

  2

• 1698 წლის 20 ივნისს ფრატე ამადიო და ბრეშამ თბილისიდან ფრატე ჯუზეპე მარია რომანოს მისწერა, რომ გიორგი მეფე ისპაჰანში იმყოფებოდა და ქართლის ერისთავების დიდი ნაწილი გათურქებული იყო.

  3

• 1698 წლის 3 დეკემბერს ფრატე ჯუზეპე მარია რომანომ კარდინალს მისწერა და მსახურების შესახებ ბრძანების გამოგზავნა სთხოვა. იგი იმედოვნებდა, რომ კარდინალმა მიიღო მისი წერილი კათოლიკეთა დევნის შესახებ.

  1

• 1700 წლის 20 მარტს საქართველოს მისიის პრეფექტმა ფრატე სილვესტრო და პანიკალემ თბილისიდან კარდინალს მისწერა, რომ ანჩირას ეპოსკოპოსის დახმარებით დასრულდა კათოლიკეთა სასტიკი დევნა, რომელიც წელიწადზე მეტი მძვინვარებდა თბილისში.

  1

• 1700 წლის 20 მარტს საქართველოს მისიის პრეფექტმა ფრატე სილვესტრო და პანიკალემ თბილისიდან კარდინალს მისწერა, რომ კათოლიკეთა ეკლესიაში მისვლისთვის უფლისწული ითხოვდა 1000 ძეკინზე მეტს, თუმცა საბოლოოდ 150-ს დასჯერდა. 

  1

• 1700 წლის 20 მარტს საქართველოს მისიის პრეფექტმა ფრატე სილვესტრო და პანიკალემ თბილისიდან კარდინალს მისწერა, რომ მტრებმა უფლისწულიც გადაიბირეს და ელჩი რომ არ ჩასულიყო პაპის მკაცრი ბრძანებებით, კათოლიკეებს არაფერი ეშველებოდათ.

  1

• 1700 წლის 20 მარტს საქართველოს მისიის პრეფექტმა ფრატე სილვესტრო და პანიკალემ თბილისიდან კარდინალს მისწერა, რომ კათოლიკეთა დევნის გამო სკოლაშიც აღარ დადიოდნენ მოწაფეები. თუკი ადრე 40 მოსწავლე იყო, ახლა 4-5 დადიოდა.

  1

• 1700 წლის 20 სექტემბერს ფრატე რეჯინალდო და ლენტინიმ განჯიდან კარდინალს მისწერა, რომ თბილისში მყოფმა ვართაპეტმა მესროპმა მოიგონა კათოლოკეების საწინააღმდეგო ლოცვა (აგზავნის კიდეც ამ ლოცვის სომხურ ტექსტს) და მოუწოდებს ხალხს კათოლიკეთა დარბევისკენ. 

  2

• პადრე სილვესტრო და პანიკალე პროპაგანდა ფიდეს თბილისში სომეხთა მხრიდან განხორციელებული დევნის შესახებ სწერს.

  1

• პადრე სილვესტრო და პანიკალემ პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ უფლისწულ ბაძიმის ყველა ქმედებას შავი ჭირისა და თურქების შიში განაპირობებდა.

  2

• პადრე სილვესტრო და პანიკალემ პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ თბილისში ხალხი ვერ ბედავდა 12-თუმნიანი (15 სკუდი) ჯარიმის შიშით კათოლიკურ ეკლესიაში შესვლას.

  1

• პადრე სილვესტრო და პანიკალემ პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ თბილისში სომხებმა სამი კათოლიკე ჩაქოლეს ქვებით.

  1

• პადრე სილვესტრო და პანიკალემ პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ თბილისში პრეფექტმა უფლისწულსა და ვეზირს სთხოვა, ისპაჰანში სპარსეთის შაჰთან ელჩი გაეგზავნათ, რომელიც სომხების მხრიდან განხორციელებულ უსამართლობას მოაგვარებდა.

  1

• პადრე სილვესტრო და პანიკალემ პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ თბილისში სომხების დევნისგან მდივანბეგი ცდილობდა კათოლიკეების დაცვას.

  1

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ გურიაში 4 მიტროპოლიტი და არქიეპისკოპოსი იყო, ასევე 6 ეპისკოპოსი და ბერძნული წესის კლეროსი.

  1

• 1677 წლის 12 დეკემბერს ჯუზეპე ანტონიო რომანომ თბილისიდან პროპაგანდა ფიდეს მისწერა, რომ გურიას პადრე დონ ანდრეა ბორომეო ესტუმრა.

  2

• დაკავშირებული პირები 190
• • ილია ტაბაღუა
  • ვაჟა ჩოჩია
  • ვახტანგ V შაჰნავაზი
  • ჟან-ბატისტ შარდენი
  • თეიმურაზ II (თეიმურაზ ერეკლეს ძე ბაგრატიონი)
  • კლოდ შარლ დე პესონელი
  • ერეკლე II ბაგრატიონი
  • გრიგოლი
  • გოტჰოლდ ეფრაიმ ლესინგი
  • იოჰან ნეპომუკ კოჰარი
  • მოჰამად ქერიმ-ხან ზენდები
  • ბეჟან გიორგის ძე გიორგაძე
  • კრისტოფორო კასტელი
  • უილიამ ედვარდ დავიდ ალენი
  • დეივიდ მარშალ ლენგი
  • რეჯინალდო და ლენტინე (ლენტინი, ლენთინელი)
  • ვახტანგ VI (ვახტანგ ლევანის ძე ბაგრატიონი)
  • ნიკიფორე
  • სილიბისტრე პანიქალელი
  • სულხან ვახტანგის ძე ორბელიანი (სულხან-საბა)
  • ანჯელო პაპილი (პოპელი)
  • ქრისტეფორე (თუმანიშვილი, ორბელიანთი)
  • კლემენტ XI (ჯოვანი ფრანჩესკო ალბანი)
  • იოსებ აბელალომანი
  • ისრაელორი
  • იოსები
  • გიორგი XI (გიორგი ვახტანგის ძე ბაგრატიონი)
  • დამიანე ლევანის ძე ბაგრატიონი (დომენტი IV)
  • ქაიხოსრო ლევანის ძე ბაგრატიონი
  • ბასილი
  • ნიკოლა ბორგოელი (ბორგიელი)
  • ამილახვარი
  • ბენედიქტე XIV (პროსპერო ლორენცო ლამბერტინი)
  • ქლაუდიო რეჯიელი
  • დამიანე ლიონელი
  • ანტონ ქოდაკანთი (გოდაკაანთი, კოდაქანთი, ლოდაკანთი)
  • ფილიპე
  • ნიკოლა ჯირჯენთელი
  • რიდოლფო ბორმოლი
  • სტეფანე
  • ალექსანდრე გიორგის ძე ბაგრატიონი (ალექსანდრე V)
  • როსტომ შოშიტას ძე (ერისთავი)
  • ბესარიონ შოშიტას ძე (ერისთავი)
  • აღა მელიქი
  • იოსებ მოდენაელი
  • ანტონ I ბაგრატიონი (თეიმურაზ იესეს ძე ბაგრატიონი)
  • ჯულიო ბონავენთურა ტრენტოელი
  • კირილე (კონსტანტინ II)
  • რაბეთი
  • ვერჟერი
  • ნუნციო
  • გარდანე
  • ლეონარდი
  • ბარნაბა
  • დომინიკე დელლა როქა
  • ბაქარ ვახტანგის ძე ბაგრატიონი
  • ანტონი რომაელი
  • ზაქარია ნიკოლოზის ძე გაბაშვილი
  • იერონიმე მარია ნურსიაელი (ნორჩაელი, ნორჩიელი, ნორჩელი)
  • ალექსანდრე პეტრეს ძე თამარაშვილი (მიხეილ თამარაშვილი, მიქეილ თამარათი)
  • იმანვერდი
  • ყარიმ ხანი
  • ივანე ბაპტისტა სარელოელი
  • პეტრე ყორღანანთი
  • ფრანჩისკე შაროვანთი
  • კარლო დელა ტორე რეძონიკო (კლემენტე XIII)
  • პავლე
  • დომინიკე თრიესტელი
  • ლავრენტი პლაჩინელი
  • ალიოზი
  • გიორგი (პატრი)
  • ანტონი (გორელი)
  • ჯოვანი ვინჩენცო ანტონიო განგანელი (კლემენტე XIV)
  • ლევან ერეკლეს ძე ბატონიშვილი (ბაგრატიონი)
  • სიმონი
  • ვახტანგ ერეკლეს ძე ბაგრატიონი (ვახტანგ კარგი)
  • ინოკენტი XIII (მიკელანჯელო დეი კონტი)
  • დირლინგი
  • ბეჟანა
  • პიერი ნათლისმცემელი მავრო
  • დარეჯან კაციას ასული დადიანი (დარეჯან დედოფალი)
  • მავრი (მავრო) ვერონელი
  • იოზეფ ბენედიქტ ანტონ მიშელ ადამი (იოზეფ II)
  • ირონიმე ლანცა
  • ანდრია
  • ჯოვანი ანჯელო ბრასკი (პიუს VI)
  • ნიკოლოზ გიორგის ძე დადიანი (დიდი ნიკო)
  • სოლომონ I (სოლომონ ალექსანდრეს ძე ბაგრატიონი)
  • ანტონი (თბილისელი)
  • ნიკოლა რუთილიანელი
  • ზაქარია ეგნატეს ძე ჭიჭინაძე (მთაწმინდელი)
  • ანდრია პალერმელი
  • კარლო ჩინგოლელი
  • სილიბისტრე ავოლელი
  • ივანე მახარებელი (მალთელი)
  • ბერნარდო ჩივითა-კასტელანელი
  • ჯუზეპე ანტონიო რომანო
  • ერეკლე დავითის ძე ბატონიშვილი (ერეკლე I, ნაზარ ალი-ხანი)
  • თეიმურაზ დავითის ძე ბაგრატიონი (თეიმურაზ I)
  • ფრანჩესკო მარია და მონტე კატინო
  • თემურ თარაღაის ძე თემურიდი (თემურლენგი)
  • აცარია აუაკიო
  • ანტონიო მარია და ნაპოლი
  • კარლო და პეშა
  • დიონიჯი და პიაჩენას (დიონისიო და პიაჩენცა)
  • ბონავენტურა და ლუკა
  • ჯუზეპე და ბოგონიანო
  • ჯუსტინო და ლივორნო
  • ბერნარდო მარია და ნაპოლი
  • რაფაელო და პარმა
  • ანჯელო და ვიტერბო
  • ჩესი
  • მარიამ მანუჩარის ასული დადიანი ( მარიამ დედოფალი)
  • ზაქარია
  • ამბროჯო დელი ანჯელი (ამბროზიო დუშ ანჟუში)
  • პაპუნა ფალევანელი
  • არდაშელი
  • ზურაბ ერისთავი
  • თინათინი
  • ჯოვანი მარია მანიერი
  • სერაფინო და მელიკოკა
  • ჯუზეპე კორსო
  • ლუკა
  • მიხეილი
  • თომა (თომასო ვართაპეტი)
  • სერაფინო კალაბრიელი
  • ქეთევან აშოთანის ასული მუხრანბატონი (ქეთევან წამებული)
  • ჩერი
  • გიორგი III გურიელი (გიორგი ქაიხოსროს ძე გურიელი)
  • მალაქია ქაიხოსროს ძე გურიელი (მალაქია II)
  • ხვარამზე გოშაძე
  • ჯოვანი ბაპტისტა
  • აგოსტინო და ვერონა
  • ფილიპო და პონტადერა
  • ანდრეა ეპიფანიო
  • ფულვიო ბოგი
  • არუთინა
  • ვართან ვართაბიეთი
  • ელიაზარი
  • ალტიერი
  • სიმონ (ვართაპეტი)
  • ურბანო დი პარიჯი
  • ჯულიანო (ჯულიო) და კრემონა
  • ბარტოლომეო და მილანო
  • მიკელე და ორვიეტო
  • პიეტრო დე ჩამბო
  • სილვესტრო
  • ანჯელო და ფილინი
  • ანჯელო
  • პარძასანა ბეგი
  • ალექს ბეგი
  • ჩიბო
  • სალომონე გონსტანი ზგურსკი
  • ფრანჩესკო პიკეტი
  • ბარძიმ
  • სილვესტრო და პანიკალე
  • ჯუსტინო
  • ჯუზეპე მარია რომანო
  • პალავიჩინო
  • ალი
  • გაეტანო ტურკო
  • ჯუზეპე მარია ტორიჩელა
  • ბარტოლომეო და ჯულიანო
  • ლორენცო და კაპრანიკა
  • იოანე გოპკონსკი
  • ჯოვანი და კრემონა
  • დონ არუთინი (დონ პიეტრო)
  • მარკო
  • ფელიჩე მარია და სელანო
  • ალესიო და მილანო
  • ტომაზო და ლეონესა
  • ამადიო და ბრეშა
  • ბონავენტურა და კომპოტესტო
  • ნიკოლო დე ჰორტე
  • სტეფანო და ჩიტა დი კასტელო
  • კუსტოდე დი ალეპო
  • მინას ვართაბიეთი
  • ავეტიკ დი ასერუმი
  • ეფრემი
  • ესტატე
  • მიქელანჯელო და პეშა
  • სტეფანო დ’ამელია
  • ფრანჩესკო მარია და ტორინო
  • პოლიკარპო და ნაპოლი
  • ჯოვანი ენიბეგაშვილი
  • პიეტრო თაყაიშვილი
  • აბედინაშვილი
  • მესროფი
  • ბარძიმი (ბაძიმი)
  • ანდრეა ბორომეო